Jak pić sake

Sake do napoju alkoholowego jest zrobiony z ryżu. I wbrew powszechnemu przekonaniu nie jest mocny, zawiera tylko 18-20 stopni alkoholu. Więc to wcale nie jest wódka, jak myśli wiele osób. Pod względem mocy bliżej mu do wina czy piwa, a konsystencją zbliżona do likieru. Kolor sake jest złocisty, delikatnie żółty, czasem bursztynowy, a w smaku subtelnie przypomina sherry, dodatkowo zawiera nuty owocowe. Posmak najlepszych odmian przypomina dojrzewający drogi ser, grzyby, a nawet sos sojowy.

Co to jest dobra

Napój powstaje z ryżu z dodatkiem słodu ryżowego. Technologia produkcji oparta jest na fermentacji pleśniowej. Istota procesu jest następująca: brzeczka powstała z ryżu o ściśle określonych odmianach poddawana jest fermentacji za pomocą pleśni koji i drożdży. Obecnie stosuje się około 60 odmian ryżu, z których każdy zawiera dużą ilość skrobi. Najkorzystniejsze są odmiany takie jak Yamadanishiki, uprawiane na plantacjach w prefekturze Hyogo oraz Omachi, pochodzące z Okayamy. Jakość napoju zależy od stopnia wypolerowania ryżu.

Dla sake ogromne znaczenie ma woda użyta do jej wytworzenia. Napój sporządzony na miękkiej bazie okazuje się miększy, lżejszy, bardziej kobiecy. Grubsza, bogatsza sake pochodzi z twardej wody. Ponadto powinien zawierać fosfor, wapń, potas i magnez, ale niedopuszczalna jest obecność żelaza i manganu. Zasadniczo wodę pobiera się z kilku źródeł.

Technologia produkcji sake obejmuje kilka etapów:

1. W pierwszym etapie ryż poddawany jest mieleniu, które usuwa otręby, tym samym uwalniając go od białek i tłuszczów, które nadają gotowemu napojowi niezbyt przyjemne nuty – zarówno smakowe, jak i zapachowe. Ziarno można obrócić do 65%.
2. Następnie ryż jest myty, moczony przez kilka godzin, a czas moczenia zależny jest od stopnia wypolerowania ziarna – im mocniejszy, tym krótszy czas. Ryż jest następnie gotowany na parze. To ważny punkt, ponieważ ryż na parze jest rozgotowany, zbyt szybko fermentuje, przez co napój nie zdąży w pełni nabrać smaku. Ryż niedogotowany nie fermentuje do pełnej grubości, a jedynie na powierzchni.
3. Kolejnym krokiem jest przygotowanie ciasta z grzybem koji. To najbardziej krytyczna część procesu technologicznego. Grzyb pleśniowy dodaje się do ryżu i pozostawia na półtora do dwóch dni w ciepłym miejscu o dużej wilgotności. Proces jest często monitorowany – co 3-4 godziny.
4. Następnie powstałe ciasto miesza się z ryżem, dodaje się wodę, dodaje się drożdże, a mieszanka kosztuje od pół miesiąca do miesiąca, zamieniając się w alkohol. Stopniowo w ciągu pierwszych czterech dni dodaje się do niego ryż i wodę w trzech etapach. Ten wieloetapowy proces jest potrzebny, aby zapewnić odpowiednią proporcję koji i drożdży. I dopiero wtedy okres odpoczynku nadaje się do picia.
5. Pod koniec okresu fermentacji ciecz jest filtrowana i dzielona na czystą sake i biały osad. Ciecz jest następnie oczyszczana poprzez przepuszczenie jej przez filtr z węglem aktywnym. W ten sposób eliminowane są niepotrzebne zapachy, ale kolor jest również nieco stłumiony.
6. Ostatnim etapem jest starzenie, podczas którego sake najpierw jest pasteryzowane w celu zniszczenia bakterii i drożdży, a następnie umieszczana w hermetycznie zamkniętych pojemnikach na okres od sześciu miesięcy do roku.

Rezultatem jest napój o sile około 18-20 stopni, ale często przed nalaniem rozcieńcza się go wodą, aby uzyskać 15 stopni.

Sake nie toleruje światła i wysokiej temperatury powietrza, dlatego musi być przechowywany w chłodnym i ciemnym miejscu. Najlepszym miejscem dla niego jest lodówka, a nawet na drzwiach nie czuje się zbyt dobrze, preferując głębokość półek.

Rodzaje

Klasyfikacja japońskiego napoju alkoholowego opiera się na dwóch najważniejszych cechach. Pierwszy to wskaźnik polerowania ryżu, drugi to sposób, w jaki fermentacja zostaje zatrzymana: sama lub przez dodanie alkoholu. W nazwach napojów, samodzielnie, bez alkoholu, które zakończyły fermentację, zwykle widnieje słowo „Junmai” (lub „Junmai”).

1. Tak więc odmiana Junmai (lub Junmai) – to sake jest absolutnie czyste, bez dodatków. Nie dodano do niego alkoholu, nie dodano cukru ani skrobi. Podstawą jest wyłącznie ryż o stopniu wypolerowania od 90 do 70%. Aromat jest lekko kwiatowy, sake zwykle podaje się na zimno – w temperaturze 15 i 20 stopni lub podgrzane do 40 stopni.
2. Futsushu to napój z dodatkiem alkoholu, na bazie ryżu z minimum 90% polerowania, podczas którego usuwana jest tylko górna warstwa białka, która hamuje fermentację. Jest to najczęstszy typ, zajmuje trzy czwarte całkowitej produkcji. Ale w istocie jest to zwykłe dobre wino stołowe, podobne do europejskich, o jasnym aromacie i niezapomnianym smaku, ale bez specjalnych, wyraźnie wyraźnych nut solowych. Podawany jest zarówno schłodzony do temperatury 5 lub 10 stopni, jak i podgrzany do 50.
3. Honjozo – do jego produkcji ryż jest polerowany do 70% i dodaje się trochę rafinowanego alkoholu (lub czystego alkoholu), aby złagodzić smak i podkreślić aromaty. Dzięki temu smak jest lekko cierpki, ale lekki. Zalecane jest serwowanie go w temperaturze 5, 10 stopni lub podgrzaniu do 50. Ten rodzaj sake jest droższy od innych.
4. Junmai ginze – do produkcji tego rodzaju sake używa się nie tylko ryżu o stopniu zmielenia 60%, ale także drożdży kwiatowych. W rezultacie produkt fermentuje w wystarczająco niskiej temperaturze. Okazuje się raczej miękki aromatyczny napój, w którym wyraźnie słychać nuty orzechów, kwiatów, owoców, ziół. Pij schłodzony do 10 stopni.
5. Ginze – sake ryżowa, wypolerowana do 60-70%, fermentacja zatrzymana przez dodanie alkoholu. Aromat jest bardzo podobny do Junmai Ginze, ale bardziej ostry w smaku. Podawać schłodzone do 10 stopni.
6. Junmai Daiginze – do produkcji tego sake bierze się ryż o wysokim stopniu wypolerowania – 50% lub więcej, czasem nawet do 23 i 10%, nie dodaje się alkoholu. Aromat jasny, wyrazisty, a jednocześnie subtelny i nienarzucający się, smak wyrafinowany i zapadający w pamięć. Podaje się go zarówno schłodzony do 10 stopni, jak i ciepły, jednak po podgrzaniu znika subtelny zapach.
7. Daiginze to sake najwyższej jakości, do jej produkcji pobiera się wypolerowany do 50% ryż najlepszych i najcenniejszych odmian – miyamanishiki, yamadanishiki czy gohyakumangoku. Jest podobny do innego Junmai Daiginze, ale ze względu na dodany alkohol jest bardziej nasycony. Nie podgrzewaj przed wypiciem, używaj na zimno lub w temperaturze pokojowej.
8. Genmai – odnosi się do drogich odmian, do jego produkcji używa się brązowego, nieoszlifowanego ryżu. Charakteryzuje się głębokim aksamitnym smakiem i bogatym aromatem migdałów i limonki, a w posmaku wyczuwalne są nuty karmelu z jałowcem. Pije się dopiero po schłodzeniu do 5 stopni.
9. Tokutei meiseshu jest uważany za napój elitarny, najlepszy ze wszystkich odmian japońskiego alkoholu, pozycjonowany jako produkt premium. Mogą go wykonać tylko doświadczeni wykwalifikowani rzemieślnicy, którzy przyswoili wiedzę i umiejętności gromadzone przez ich poprzedników na przestrzeni wieków. Ten rodzaj sake wyróżnia się nie tylko doskonałą jakością, ale również zawartością podwyższonego poziomu alkoholu.

Ponadto sake dzieli się na niefiltrowane i filtrowane, niepasteryzowane i pasteryzowane.

Niefiltrowane (lub inaczej nigori), z reguły robione są albo Futsushu albo Junmai, reszta jest zwykle filtrowana. Niefiltrowany, zaleca się pić schłodzony, ponieważ po rozgrzaniu zaczyna smakować gorzko i traci cały swój pierwotny smak.

Niepasteryzowane (lub namacchoso) również lepiej nie podgrzewać z jakiegoś powodu, aby nie stracić smaku.

Skład i kalorie

Sake to produkt, w którym nie ma w ogóle tłuszczów. Węglowodany w 100 g napoju to prawie 5 g, białka – 0,5 g. Zawartość kalorii dla wskazanej masy to 134 kcal lub 6,7% dziennej normy 2000 kcal. Alkohol etylowy zawiera 16,1 g.

Pierwiastki śladowe w napoju to bogaty zestaw. Wapń i fosfor są niezbędne dla włosów, paznokci i szkieletu kostnego; potas, który zapewnia normalne funkcjonowanie serca; żelazo biorące udział w procesach hematopoezy, a także sód biorący udział w pracy układu krwionośnego. Ponadto sake zawiera magnez, znany ze swoich właściwości uspokajających układ nerwowy; cynk odpowiedzialny za procesy metaboliczne; miedź zaangażowana w pracę układu krążenia i wydalniczego ludzkiego ciała; a także selen, który pełni rolę przeciwutleniacza.

Jak pić sake

W Japonii narodowe tradycje i rytuały są bardzo szanowane, mają głęboki sens w ich przestrzeganiu. I ta zasada dotyczy również picia sake. Zbierają się na Nowy Rok 1 stycznia. Istnieje specjalna sake pogrzebowa i specjalne zamówienie na ceremonie zaślubin.

Japończycy uważają za nieprzyzwoite wylewanie sobie alkoholu. Właściciel zwykle nalewa napój dla gości, a osoba siedząca obok niego nalewa. Dzbanek z napojem należy trzymać dwiema rękami, ponieważ tylko ci, którzy mają wyższy status niż ten, który jest nalewany, mają prawo do napełniania jedną ręką. Jeśli osoba o wyższej pozycji napełnia kubek, gość musi nie tylko trzymać go w powietrzu prawą ręką, ale także umieścić dłoń drugiej ręki pod dnem.

Kiedy dzban chodzi w kółko, nie tracąc ani jednej filiżanki, podnosi się na wysokość oczu i mówi jednocześnie: „Kanpai!”. Przy kolejnym kontakcie z filiżankami znów do gry wkracza tradycja: nie możesz podnieść swojego pojemnika wyżej niż brzęczący gość wysokiej rangi.

„Kanpai” znaczy „na dno”, ale to nic nie znaczy. Jednym łykiem, jednym lub dwoma łykami, nie ma zwyczaju opróżniania naczyń. Trzeba wypić tylko mały łyk, w skrajnych przypadkach – dwa. Dlatego rytuał picia sake trwa bardzo długo.

Plecy powinny być wyprostowane podczas ceremonii przyjmowania sake: właściwa postawa jest kolejnym elementem rytuału. A jeśli nagle ogarnęło pijaństwo, natychmiast trzeba się zrelaksować, nie wpadać w panikę i nie wstydzić się, wyprostować plecy i zaśpiewać długą piosenkę.

Podczas dużych świątecznych uczt często wykonuje się ceremonię okrągłej miski. Ten, kto prowadzi ucztę, nalewa sake do dużej miski, popija z niej i rozsyła dookoła. Po tym rytuale uczta trwa.

Z czego piją

Sake podaje się w małych porcelanowych lub ceramicznych słoiczkach zwanych tokkuri. Są okrągłe, z wąską szyjką przypominającą wazon. Można też podać napój w pojemniku przypominającym miniaturowy czajniczek – to jest katakuchi.

Dzbanek jest wnoszony i umieszczany na stole na specjalnym ceramicznym stojaku, który Japończycy nazywają tokkuri-hakama.

I piją napój alkoholowy z małych kubków zwanych czekoladą i wykonanych z gliny, drewna lub szkła. Miseczki przypominają trochę miseczki. Na uroczystych imprezach sake najczęściej podaje się w płaskich miseczkach zwanych sakazuki.

Czasami na ucztę przywozi się malutkie, zaledwie 30-40 ml, kwadratowe pudełeczka zwane masu. Zwykle odmierzają ilość ryżu, ale można też wlać do nich sake i pić według wszelkich japońskich zasad.

Ale dzisiaj nie wszyscy trzymają się tradycji, więc całkiem możliwe jest zobaczenie porcji w kieliszku do wina, a to już nikogo nie dziwi.

Co zjeść

Wielu wciąż uważa sake za egzotyczne, więc zakładają, że powinno się je spożywać ze specjalnymi, specyficznymi potrawami i potrawami.

Ponieważ ten napój jest zalecany jako aperitif i digestif, możesz go całkowicie pominąć. Istnieje jednak szereg produktów, które mogą wzmocnić smak sake i uczynić go bardziej harmonijnym.

Zdecydowanie nie zaleca się łączyć sake z pikantnymi, pikantnymi sosami i potrawami: przyćmią one charakterystyczny smak napoju i jego aromat. Ogólnie rzecz biorąc, jakość alkoholu dyktuje listę dozwolonych produktów spożywczych i potraw, a im jest droższy, tym bardziej rygorystyczne są wymagania dotyczące przekąsek.

Honjozo dobrze komponuje się więc z tradycyjnym japońskim sushi, sashimi (cienkimi talerzami ryb), sosem teriyaki. Daiginze jest zaliczany do droższych napojów, a kaczka, jagnięcina czy sashimi są z nim w harmonii. Odmiana Genmai, zajmująca jeszcze wyższą niszę cenową, podawana jest z drogą gorzkiej czekolady, wybornymi twardymi serami i tradycyjną japońską tempurą.

Jako przystawkę na sake dodatkowo polecane są marynowane i marynowane warzywa – korzeń lotosu wodnego, daikon, kawior śledziowy, ostrygi, a także dania z węgorza, tuńczyka, kalmarów, jeżowca. Stanowią dobre tło dla japońskiego trunku, na którym wygląda korzystnie. Sałatki, desery, a nawet zupy również nie są zabronione.

Co pić

W tradycji japońskiej nie jest zwyczajem picie sake. Ale jest zawarty w koktajlach, a wynik jest bardzo dobry.

Dlaczego sake jest pijana na ciepło?

W rzeczywistości przed wypiciem sake można nie tylko podgrzać do 50-60 stopni, ale także schłodzić do 5 lub 10. Napój ciepły lub schłodzony – zależy to zarówno od jakości napoju, jak i chęci pijącego.

Początkowo obowiązywała zasada: tylko wysokiej jakości, drogie sake powinno się pić na zimno. A trzeba podgrzać ten tańszy i gorszej jakości, bo wraz ze wzrostem temperatury znika zapach i smak napoju – aż do całkowitego zniknięcia. Gdyby drogie odmiany, takie jak Ginze i Junmai Ginze, które wyróżniają się jasnymi nutami zapachowymi i oryginalnymi akcentami smakowymi, tracą te zalety, to szczerze szkoda. A tania opcja – na przykład Futsushu – nie ucierpi zbyt wiele, a raczej stanie się lepsza. Dzieje się tak, ponieważ ogrzewanie usunie olejki eteryczne przekształcone w alkohol z niedogotowanego ryżu, który był jego bazą. Sake tylko na tym skorzysta. A w chłodne dni kilka łyków ciepłego napoju rozgrzewającego to, jak mówią, to, co zalecił lekarz.

Podgrzewanie sake jest łatwe: wystarczy namoczyć tokkuri na kilka minut w garnku z gorącą wodą.

Japończycy określili stopień nagrzania sake w następujący sposób: 30 stopni – słonecznie; 35 stopni – ludzkie ciepło (lub ludzka skóra); 40 stopni – ledwo ciepłe; 45 stopni – ciepło; 50 stopni – cieplej; 55 stopni – spalanie (lub ekstra).

Korzyści i szkody sake

Naukowcy z Kraju Kwitnącej Wiśni dokładnie przestudiowali tradycyjny narodowy napój. Ich konkluzja jest jednoznaczna: sake jest dobre dla organizmu – pod warunkiem, że pijesz ją z umiarem. Zgodnie z zasadą „Umiar i dokładność” alkohol ten pomaga normalizować ciśnienie krwi, znacząco odświeża pamięć oraz stymuluje pracę serca i układu krążenia. Z jego pomocą zapobiegają rozwojowi dusznicy bolesnej i zawałom serca, opóźniają powstawanie nowotworów – zarówno łagodnych, jak i złośliwych. To dobry sposób na zapobieganie nowotworom.

Dzięki składnikom sake działa odkażająco, okłady na jej bazie osiągają szybszą resorpcję krwiaków i krwotoków. Z zastrzeżeniem tego napoju i bezsenności spowodowanej chronicznym zmęczeniem. Ale aby poprawić sen, nie powinieneś pić alkoholu, ale dodaj go do kąpieli, którą bierzesz przed pójściem spać. Do relaksującej kąpieli wystarczy wlać małą szklankę (200 ml) sake do ciepłej wody.

Japońskie kobiety używają tego napoju w celach kosmetycznych, aby poprawić kondycję skóry poprzez pocieranie nim twarzy. W efekcie skóra jest rozświetlona, oczyszczona, pory zwężają się, jeśli pojawiają się zaskórniki, ich ilość maleje. Systematyczne stosowanie sake napina skórę, wyraźnie zmiękcza.

Kucharze przyprawiają kurczaka i rybę napojem – jego dodatek jest szczególnie ważny w procesie gotowania rozdymki, znanej ze swojej śmiertelnej trucizny.

Pomimo tego, że sake jest wytwarzana z żywych, naturalnych produktów według bezpiecznych receptur i nie zawiera szkodliwych substancji, nie możemy zapominać, że nadal jest to napój alkoholowy, więc nie należy go pić często i w dużych ilościach. Wpłynie to negatywnie na wątrobę, pogarszając jej stan – aż do rozwoju marskości.

Z tego samego powodu sake jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży i matek karmiących, a także osób poniżej 18 roku życia.

Nie można pić napoju alkoholowego oraz tych, którzy ze względów zdrowotnych są zmuszeni do przyjmowania leków. Alkohol i narkotyki są niekompatybilne, ich połączenie może zaszkodzić organizmowi.

Koktajle sake: przepisy

„Bomba Sake”

Do shakera wlać 80 ml sake, przygotować 30 ml syropu truskawkowego. Zwilżyć brzeg kieliszka syropem, zanurzyć w granulowanym cukrze i dodać pozostały syrop do sake. Zawartość shakera dokładnie wymieszać i ostrożnie przelać do szklanki. Na wykałaczkę nawlecz kilka oliwek i włóż je do koktajlu.

Smakuje jak prawdziwa kulinarna bomba, nie bez powodu koktajl ma taką nazwę.

„Gejsza” z sokiem pomidorowym

Na początek wymieszaj w małej filiżance kroplę soku z cytryny z kroplą sosu sojowego i odrobiną wasabi – wziętą dosłownie na czubku noża. Do mieszanki wlać 90 ml soku pomidorowego i wlać do shakera, do którego dodać 40 ml sake. Mieszankę dokładnie wstrząśnij i wlewając koktajl do szklanki udekoruj łodygą selera i ćwiartką limonki. Podawaj napój schłodzony. Okazuje się orzeźwiający, lekki, z pyszną korzenną nutą.

„Zen”

Do shakera wlej 60 ml wysokiej jakości wódki i sake oraz 30 ml zielonej herbaty i 20 ml świeżo wyciśniętego soku z cytryny. Wstrząśnij z trzema do czterech kostek lodu.

Koktajl wlać do kieliszków do wódki lub kubków sake. Spodoba się tym, dla których sake nie jest zbyt silna.

“Ostatni oddech”

Do shakera wypełnionego lodem wlej dobrze schłodzone napoje alkoholowe: 90 ml sake, 70 ml wermutu Bianco i 25 ml likieru bananowego. Dobrze wstrząsnąć przez około minutę, przecedzić i przelać do szklanki. To jest porcja dla jednej osoby. Pomimo tego, że siła koktajlu jest niewielka, dzięki swojej objętości jest w stanie powalić osobę niedoświadczoną w libacjach.

„Słoneczna sprawa”

Do shakera wlej 40 ml sake, 30 ml soku brzoskwiniowego, niepełną łyżkę soku z cytryny i 50 ml soku jabłkowego. Dodaj kardamon na czubek łyżki i garść kostek lodu. Wymieszaj i odcedź, przelej do kieliszka koktajlowego i podawaj ze słomką. Ten koktajl jest dla tych, którzy kochają soki, napoje bezalkoholowe i unikają mocnych napojów.

“Na Księżycu”

W szklance wymieszaj 30 ml wermutu Bianco z 80 ml sake i łyżką soku z cytryny. Połóż plasterek cytryny na krawędzi szklanki. Smak koktajlu jest ciekawy, ale nie każdemu przypadnie do gustu efekt „przyjaźni” wermutu i sake.

„Płonąca Sake”

W shakerze wymieszaj 10 ml likieru amaretto z 50 ml sake. Wlać do szklanki, udekorować liściem bazylii i kilkoma ziarnami czarnego pieprzu. Koktajl dla miłośników pikantnych i pikantnych smaków i aromatów, w posmaku wyczuwalne migdałowe nuty.

„Nozomi”

W shakerze wymieszać z odrobiną lodu 30 ml wina śliwkowego, 40 ml sake i łyżkę syropu miodowego. Wlej do szklanki, włóż listek bazylii i wstaw na 15-10 sekund do mikrofalówki. Lekko podgrzany napój zacznie wydzielać aromat śliwek i miodu.

Mimo nietypowej metody przygotowania koktajl jest bardzo smaczny.

„Malina Sake”

Do shakera wlej 50 ml syropu malinowego i 100 ml sake. Wymieszać, wlać do szklanki z 3-4 kostkami lodu.

Napój spodoba się miłośnikom eksperymentów i malin w dowolnej formie.

japońskie daiquiri

Garść kostek lodu wrzucić do shakera i wlać niepełną łyżkę syropu cukrowego i soku z cytryny, 90 ml sake i 25 ml likieru melonowego. Wstrząsaj przez 15-12 sekund, następnie przelej koktajl do szklanki i udekoruj kawałkiem imbiru.

Jak zrobić sake w domu

Do domowej roboty najlepiej nadaje się kleisty i kleisty ryż. Potrzebna jest również pleśń koji, która służy do przekształcania skrobi znajdującej się w ryżu w cukier fermentujący. Jeśli nie możesz znaleźć takich drożdży, możesz zastąpić je drożdżami winnymi, aby forteca była wyższa, dodaj cukier. Drożdże piekarnicze nie zadziałają: jeśli ich użyjesz, zamiast sake dostaniesz zacier ryżowy.

Z 1 kg ryżu wyjdzie od 6 do 8 litrów brzeczki, pamiętając o tym należy zaopatrzyć się w drożdże, czytając ich spożycie na opakowaniu. Później nadal będziesz potrzebować cukru – dzięki temu napój będzie mocniejszy i słodszy.

Ryż opłucz w kilku wodach, aby zmętnienie zniknęło i zalej wrzątkiem do rondla tak, aby pokrył kaszę warstwą około 3 centymetrów. Przykryj patelnię pokrywką i odstaw na godzinę, po czym wodę przefiltruj przez sito.

Następnie gotuj ryż na parze przez 25-30 minut, podczas gdy ziarna należy luźno przykryć pokrywką. Gdy ziarna ryżu staną się miękkie i lekko słodkie, ułóż produkt na blasze lub blasze do pieczenia w równej warstwie, poczekaj, aż całkowicie ostygnie i posyp drożdżami równomiernie na całej jego powierzchni. Wymieszaj ryż z drożdżami.

Następnie przenieś mieszankę ryżu i drożdży do szklanego słoika i zamknij go, wykonując uszczelnienie wodne z rurki, którą wkłada się do sąsiedniego słoika z wodą. Ustaw tę kompozycję przez cały miesiąc w ciepłym pomieszczeniu w temperaturze nie niższej niż 22 stopnie. Brzeczka zacznie powoli, ale zauważalnie złuszczać się.

Po miesiącu oddziel ryż od płynu, odcedzając brzeczkę i dobrze ją wyciskając. Ziarno nie jest już przydatne, można je wyrzucić.

Powstały płyn to już młoda sake. Ale wciąż ma drugi etap gotowania. Należy dodać cukier w ilości 120 g na 1 litr i ponownie wysłać go do słoika z uszczelką wodną. Napój powinien stać przez kolejne 5 do 15 dni – aż do fermentacji. Sake, która zakończyła fermentację, staje się lekka, gaz nie jest już z niej uwalniany. Na dnie słoika tworzy się osad.

Ostrożnie, przez rurkę, spuść płyn bez osadu do innego pojemnika. Jeśli nie ma wystarczającej ilości słodyczy, można jeszcze dodać cukier, to już amatorka. Gotowy napój wlać do szklanych butelek i szczelnie zakorkować.

Jeśli sake jest zrobione z grzyba koji, konieczne jest pasteryzowanie napoju w celu zabicia grzyba, ten krok nie jest wymagany w przypadku sake z drożdży winnych.

Do pasteryzacji potrzebny będzie duży rondel, na dnie którego można zamontować drewnianą kratkę lub włożyć bawełnianą szmatkę złożoną w kilka warstw (można użyć ręcznika). Na środku postawić słoik z wodą, włożyć do niego termometr, rozstawić butelki, napełnić garnek wodą i zacząć go podgrzewać. Gdy osiągnie temperaturę 62-63 stopni, uważnie obserwuj, czy termometr nie podnosi się wyżej, w przeciwnym razie sake nabierze smaku gotowanego.

Czas pasteryzacji jest bezpośrednio zależny od objętości butelki: 20 minut wystarcza dla butelek półlitrowych, 5 minut dłużej dla butelek o pojemności 0,7 litra, butelki litrowe pasteryzowane są przez pół godziny.

Wyłącz gaz, pozostaw butelki do ostygnięcia bezpośrednio w wodzie. Gdy jego temperatura spadnie do 35-40 stopni, wyjmij butelki. Szczelność zamknięcia można sprawdzić odwracając butelkę do góry nogami.

Napój musi ostatecznie dojrzewać w piwnicy przez trzy miesiące w temperaturze nieprzekraczającej 12 stopni.

Interesujące fakty

1. Japończycy nauczyli się robić sake prawie dwa tysiące lat temu. Przez setki lat był dostępny tylko dla pałacu cesarskiego i sanktuariów Shinto, ale później – w średniowieczu – nauczył się też gotować w społecznościach wiejskich. Technologia tamtych lat była bardzo osobliwa: ryż przeżuwano i wypluwano do naczyń, w których odbywał się wówczas proces fermentacji. Pleśń koji została znaleziona później.
2. Od XVII wieku sake przygotowywano w dużych ilościach – na handel. Centrum, w którym koncentrowała się główna produkcja sake, był region Kinki (na tym terenie znajdują się obecnie prefektury Osaka, Kioto, Osaka, Hyogo i Nara).
3. Podczas fermentacji używa się grzybów innych niż te, które wytwarzają wino, z ich powodu napój nie może być przechowywany przez długi czas. Nawet rok to ryzykowny okres dla samego siebie. Dlatego nie ma sake, która starzała się przez wiele lat.
4. Pewnego dnia japoński cesarz Saga udał się na zimowe polowanie, gdzie zachorował, zaczął się trząść. Towarzyszący cesarzowi minister Fujiwara Fuyutsugu wpadł na pomysł podgrzania sake, po czym podał napój choremu. Ten chłód minął, poczuł się znacznie lepiej. To był pierwszy raz, kiedy pito podgrzaną sake. Od tego czasu picie gorącej sake w chłodne zimowe dni stało się tradycją wśród Japończyków.
5. Do lat 40. ubiegłego wieku w Japonii produkcja sake szła w górę, ale wraz z wybuchem II wojny światowej większość fabryk została zamknięta. Znów produkcja odżyła dopiero od lat 70., ale przede wszystkim położono nacisk na napoje premium. Stało się tak, ponieważ producenci poznali nowe metody przetwarzania ryżu – zmechanizowane. A scena, która kiedyś była najbardziej czasochłonna, stała się bardziej dostępna.
6. Dziś w Kraju Kwitnącej Wiśni znajduje się około tysiąca fabryk sake, co jest maleństwem w porównaniu z czasami, gdy napój ten był u szczytu popularności. W tym czasie istniało około 30 tysięcy fabryk.
7. W Japonii pije się znacznie mniej sake niż w Ameryce Północnej czy Europie. Japończycy są na ogół ludźmi niskopijącymi. Wyrażenie „pijani jak świnia” oznacza, że jednego wieczoru wypijają więcej niż trzy małe filiżanki sake.