Nawłoć: właściwości lecznicze i przeciwwskazania

Nawłoć to pospolita roślina, która przez wielu jest postrzegana jako chwast, ponieważ ma zdolność szybkiego wzrostu, zajmując ogromne terytoria. Ale ta roślina to prawdziwy magazyn przydatnych substancji. Jeśli wiesz, jak go używać, prawidłowo zbierać i przechowywać, możesz zdobyć potężny lek, który pomoże w różnych chorobach.

Skład chemiczny

Nawłoć zwyczajna i nawłoć kanadyjska to dwaj przedstawiciele gatunku nawłoci, który należy do rodziny Asteraceae. Te dwie odmiany mają wiele wspólnego, nie tylko pod względem cech botanicznych, ale także składu chemicznego. Substancje czynne w tych roślinach są prawie identyczne, różnią się jedynie stężeniami.

Bogaty skład chemiczny wynika z wyraźnego efektu terapeutycznego przyjmowania preparatów ziołowych, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, jakie składniki zawierają. Naukowcom udało się szczegółowo zbadać skład tych roślin, więc przedstawili pełną listę chemikaliów, które mają zdolność wpływania na organizm, leczenia różnych chorób, a także prowadzenia profilaktyki. Poniżej wymieniono najważniejsze składniki aktywne rośliny, które decydują o działaniu terapeutycznym.

• kwasy organiczne.
• Saponiny.
• Fenole.
• Kwasy fenolowe.
• Flawonoidy (kwercetyna, izoramnetyna, astralgalina, rutyna).
• Kumaryny.
• Diterpenoidy i triterpinoidy.
• Fitoekdyzony.
• związki mineralne.
• Witaminy – A, E, B1, K, PP.
• Polisacharydy.
• Kwasy tłuszczowe (w nasionach).

Skład nawłoci jest również wyjątkowy, ponieważ zawarte w niej składniki aktywne w sumie dają efekt synergiczny, co sprawia, że właściwości lecznicze są jeszcze bardziej wyraźne. Ponieważ składniki rośliny wzajemnie się uzupełniają, są w stanie podwoić i potroić efekt terapeutyczny.

Jak wygląda i gdzie rośnie

Nawłoć jest powszechna w europejskiej części Rosji, ale występuje na prawie całym terytorium kontynentu euroazjatyckiego. Jest również powszechny w zachodniej Azji. Odróżnienie nawłoci zwyczajnej i kanadyjskiej od innych gatunków jest dość proste. Wszystko, co musisz wiedzieć, to cechy botaniczne rośliny.

1. Kłącze krótkie, nie zakopane, typu prętowego.
2. Łodygi są wyprostowane, mogą osiągnąć wysokość od 30 do 80-100 cm.
3. Liście eliptyczne lub jajowate, cauline, ułożone w następnej kolejności.
4. Kwiaty są żółte, małe, zebrane w koszyczki, tworzące długie, wiechowate kwiatostany.

Nawłoć to roślina bezpretensjonalna, ale uwielbia wilgoć i dużo światła słonecznego. Kwitnienie rozpoczyna się późną wiosną i trwa przez cały ciepły sezon, do połowy września. Do końca września końce kwitnienia i kwiatostany wiechowate pokryte są małymi niełupkami – owocami z nasionami, z których możesz wyhodować roślinę leczniczą w swoim ogrodzie, jeśli masz czas na ich zebranie przed nadejściem deszczu.

Rodzaje

Istnieje ponad 30 odmian nawłoci, które występują w różnych regionach kontynentu euroazjatyckiego. Ale tylko 2 gatunki mają wartość leczniczą, ponieważ mają bogaty skład w porównaniu z resztą.

1. Nawłoć kanadyjska to wysoka roślina zielna o cienkich, prostych, liściastych pędach i żółtych wiechowatych kwiatostanach.
2. Nawłoć zwyczajna – popularnie nazywana „złotą laską”. Jest to wysoka roślina o żółtych kwiatostanach wiechowatych, składająca się z małych koszyczków kwiatowych.

Rośliny tych gatunków mają nie tylko wyraźny efekt terapeutyczny, ale także zawierają w swoim składzie substancje toksyczne. Dlatego konieczne jest ostrożne leczenie, przestrzegając dawkowania.

Odbiór i przechowywanie

Aby przygotować się na przyszłe surowce lecznicze nawłoci, trzeba znać podstawowe zasady. Nawłoć można zbierać w regionach o nienagannej sytuacji ekologicznej. Zabrania się zbierania w miejscach, w których znajdują się blisko toksyczne przedsiębiorstwa i fabryki. Nie zbieraj również trawy na poboczu drogi, gdzie gromadzą się niebezpieczne toksyny zawarte w spalinach, a także metale ciężkie o wyraźnym działaniu rakotwórczym.

Aby powstały surowiec leczniczy był użyteczny, musisz wiedzieć, kiedy w roślinie gromadzi się maksymalne stężenie substancji czynnych. Surowce lecznicze nawłoci można zbierać dwa razy w roku.

1. Szczyt kwitnienia przypada na pierwszą połowę sierpnia – to najlepszy czas na zbieranie kwiatostanów nawłoci.
2. Pod koniec września w kłączu rośliny gromadzą się substancje czynne w najwyższym stężeniu. To idealny czas na kopanie i zbieranie korzeni.

Nie ma sensu zbierać trawy nawłociowej – zawiera minimalną ilość cennych składników, poza tym po wyschnięciu sztywnieje, przez co trudno jest z niej zagotować lub odparować przydatne substancje. Dlatego warto odcinać tylko kwiatostany. Po ścięciu wierzchołków należy uformować małe pęczki kwiatostanów, związać je na strychu lub pod baldachimem i suszyć przez 2 tygodnie. Całkowicie wysuszone surowce należy zapakować do przechowywania. Możesz użyć dwóch metod.

1. Zmiel kwiatostany i włóż je do blaszanego lub szklanego słoika, a następnie szczelnie zamknij i pozostaw w suchym, chłodnym pomieszczeniu o normalnej wilgotności powietrza.
2. Nie można zmielić materiałów roślinnych, ale zapakować je w worki z tkaniny, a także przechowywać w suchym, chłodnym pomieszczeniu.

Okres przechowywania surowców zależy bezpośrednio od warunków. Jeśli temperatura powietrza wynosi od 5 do 25 stopni, a wilgotność jest utrzymywana na stałym poziomie (około 50–60%), to powstałe surowce można przechowywać przez 2 lata. Jeśli wilgotność jest wyższa lub temperatura powietrza jest niestabilna, surowiec może ulec wcześniejszemu pogorszeniu. Najlepszą opcją są coroczne zbiory świeżych surowców leczniczych.

Właściwości lecznicze nawłoci

W praktyce terapeutycznej nawłoć zaczęła być wykorzystywana przez lekarzy ponad 300 lat temu. Dziś medycyna tradycyjna nie uważa roślin za niezbędne leki, ponieważ istnieje wiele leków o większej skuteczności. Ale często produkty apteczne powodują poważne skutki uboczne i nie zawsze są dozwolone. W takich sytuacjach użycie nawłoci jest ważniejsze niż kiedykolwiek.

Zakres właściwości leczniczych rośliny jest dość szeroki, ponieważ ma bogaty skład. Preparaty ziołowe przygotowane z tego zioła są w stanie wywoływać takie lecznicze efekty.

1. Działanie moczopędne – oczyszcza i przywraca nerki, eliminuje obrzęki.
2. Właściwości przeciwzapalne – do użytku lokalnego i wewnętrznego. Zioło zmniejsza stan zapalny, a także reguluje odpowiedź immunologiczną na ogniska infekcji.
3. Właściwości antybakteryjne i antyseptyczne – do leczenia chorób zakaźnych wywołanych przez drobnoustroje chorobotwórcze.
4. Działanie przeciwwirusowe – do leczenia chorób o etiologii wirusowej (ARVI, zapalenie pęcherza moczowego, opryszczka, zapalenie wątroby).
5. Działanie ściągające – przy biegunce, a także chorobach zakaźnych przewodu pokarmowego. Te właściwości rośliny wykorzystuje się również w praktyce weterynaryjnej – napar z trawy podaje się zwierzętom cierpiącym na niestrawność.
6. Zioło ma również działanie gojące rany, regenerujące. Stosuje się go zewnętrznie i wewnętrznie do bliznowacenia owrzodzeń, skaleczeń, oparzeń, zakażonych ran, po operacjach.

Korzyści z tej rośliny można uzyskać tylko przy umiarkowanym i prawidłowym stosowaniu. Warto również wziąć pod uwagę, że nawłoć w różny sposób wpływa na organizm kobiety i mężczyzny. Przydatne właściwości i skuteczność są nieco inne.

Dla kobiet

Dla kobiecego ciała nawłoć ma szczególne znaczenie, ponieważ ma zdolność przywracania funkcjonowania układu rozrodczego, a także wpływa na tło hormonalne. W leczeniu schorzeń sfery moczowo-płciowej ta roślina jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ zawiera zestaw składników aktywnych, które mogą kompleksowo wpływać na organizm. Lecznicze właściwości nawłoci można wykorzystać w takich kobiecych schorzeniach:

• kandydoza;
• zapalenie bartholina;
• zapalenie pochwy;
• zapalenie przydatków;
• torbiele jajników i inne łagodne formacje;
• erozja.

Do podmywania stosuje się napary wodne i wywary z materiałów roślinnych, a także do podawania doustnego. Podczas douching zaleca się stosowanie tylko wywaru, ponieważ w procesie gotowania giną w nim wszystkie potencjalnie niebezpieczne patogenne mikroorganizmy. Parzenie i zaparzanie trawy nie daje takiego efektu. W przypadku chorób zakaźnych i grzybiczych narządów płciowych, procesów zapalnych najskuteczniejsze jest jednoczesne stosowanie douchingu i spożycia, aby uzyskać szybsze wyniki.

Dla mężczyzn

Mężczyznom nie zaleca się zbyt długiego leczenia tą rośliną leczniczą, ponieważ częściowo hamuje ona produkcję męskich hormonów. Ale jednocześnie jest nieoceniony w leczeniu takich chorób układu rozrodczego:

• zaburzenie erekcji;
• zapalenie gruczołu krokowego;
• zapalenie pęcherza;
• impotencja.

Również okresowe stosowanie naparów i wywarów z nawłoci jest doskonałą profilaktyką przeciw zapaleniu prostaty i nowotworom. Okresowe stosowanie herbaty z tej rośliny, a także miodu nawłociowego pomaga przedłużyć okres rozrodczy, zwiększyć libido i unormować poziom hormonów.

Podczas ciąży

Zielarze kategorycznie zabraniają kobietom stosowania nawłoci w pierwszym trymestrze ciąży, ponieważ niesie to zagrożenie dla zdrowia i żywotności płodu. Ale w drugim i trzecim trymestrze można wykorzystać leczniczy potencjał nawłoci, ale tylko zewnętrznie. Spożycie jest przeciwwskazane, ponieważ wpływ aktywnych składników leku ziołowego na zarodek nie jest dobrze poznany.

W czasie ciąży nawłoć może być stosowana zewnętrznie, a także do płukania gardła i jamy ustnej. W przypadku rozwoju owrzodzeń na ustach można je kauteryzować nalewką alkoholową z rośliny. Jeśli w czasie ciąży w jamie ustnej powstały owrzodzenia jamy ustnej, do płukania można użyć słabego naparu wodnego. Dozwolone jest również stosowanie zewnętrznych kompresów, maści. Napar z wódki służy do ocierania się o ból pleców podczas ciąży.

Po porodzie w okresie karmienia piersią warto również odmówić korzystania z funduszy opartych na tej roślinie. Faktem jest, że toksyczne składniki zioła przenikają do mleka matki, a wraz z nim do ciała noworodka. Dawka, która może być bezpieczna dla osoby dorosłej, może spowodować nieodwracalne uszkodzenie dziecka.

Nawłoć w medycynie ludowej: przepisy kulinarne

W ciągu ostatnich stuleci medycyna alternatywna zgromadziła wiele receptur opartych na nawłoci, które przetrwały próbę czasu i wykazały dobry wskaźnik sukcesu. Każdy z przepisów jest dobry na swój sposób, ale różne opcje i formy dawkowania mają swój własny cel.

zimny napar

Napar na zimno ma kilka zalet, dlatego ta metoda przygotowania leku jest bardzo popularna. Aby otrzymać lek, musisz zagotować i schłodzić wodę. 1 łyżkę surowców roślinnych zalać schłodzoną wodą (200 ml), przykryć i odstawić na 3-4 godziny. Następnie odcedź i weź 50 ml 4 razy dziennie. Ten napar i taki schemat leczenia są skuteczne w przypadku takich chorób:

• reumatyzm;
• dna;
• zapalenie pęcherza;
• zapalenie cewki moczowej;
• zapalenie jajników.

Zimny napar jest również przydatny przy obrzękach, przyspiesza usuwanie płynów z organizmu. Możesz go schłodzić lub dodać trochę soku z cytryny i miodu.

Tradycyjny przepis na napar

Najłatwiejszym i najszybszym przepisem na przygotowanie lekarstwa na nawłoci jest napar. Możesz go ugotować na dwa sposoby.

Pierwszy sposób:

• zalej głęboką miskę wrzącą wodą;
• wlej do niego 1 łyżkę surowców roślinnych;
• zalać 400 ml wrzącej wody.

Konieczne jest przyjęcie takiego naparu w schłodzonej postaci 2 godziny po jego przygotowaniu. Pojedyncza maksymalna dawka to 50 ml. Przerwa między dawkami wynosi co najmniej 3 godziny. Ważne jest, aby łączyć stosowanie naparów ziołowych z przyjmowaniem pokarmu. Faktem jest, że gorycz, którą zawiera nawłoć, aktywuje produkcję enzymów trawiennych i soku żołądkowego, co może prowadzić do dyskomfortu, zgagi, a nawet stanów zapalnych, jeśli nie zjesz przed zastosowaniem leku.

Drugi sposób:

• Wlej 1 łyżkę surowców roślinnych do termosu;
• dodać 400 ml wody;
• przekręć i pozostaw na 3 godziny;
• odcedź i weź 50 ml 3 razy dziennie.

Ta opcja zawiera składniki aktywne w wyższym stężeniu. Czas trwania leczenia nawłocią w tej postaci dawkowania nie przekracza 21 dni z rzędu. Jeśli konieczne jest kontynuowanie kursu, na przykład z kamicą moczową, konieczne jest 5-6 powtórzeń, można to zrobić nie wcześniej niż po 10 dniach. W tym czasie organizm całkowicie usunie resztki toksyn roślinnych.

Wywar

Możesz przygotować wywar z kwiatostanów, korzeni lub trawy nawłociowej. Możesz gotować z mieszanki – posiekaj korzenie, wymieszaj z trawą i kwiatami. Na 2 łyżki tej mieszanki musisz wziąć 1 litr wody. Gotuj bulion przez 30 minut w łaźni wodnej. Rezultatem będzie około 750 ml płynu, który należy rozcieńczyć taką samą ilością zimnej przegotowanej wody. Otrzymaną ciecz podziel na 5 dni, weź 100 ml 3 razy dziennie.

Odwar z nawłoci pomaga przy takich chorobach:

• zapalenie pęcherza;
• nadciśnienie;
• biegunka;
• podwyższony poziom cukru we krwi;
• skurcze i bóle;
• choroby układu rozrodczego o charakterze zakaźnym;
• wrzody i rany, które goją się długo.

Większość użytecznych właściwości jest zachowana w bulionie, ale witaminy są częściowo tracone – podczas interakcji z tlenem rozkładają się na prostsze elementy i odparowują. Dlatego wywar zawiera minimum witamin, ale wszystkie inne składniki aktywne są obecne w takim samym stężeniu, jak w każdej innej postaci dawkowania.

Nalewka alkoholowa

Pożądane jest przygotowanie nalewki na alkohol tylko z kwiatostanów, wchłaniają one maksymalnie cenne substancje. Suszone wiechy kwiatostanów należy pociąć nożyczkami i umieścić w butelce. Na każdą łyżkę stołową surowców weź 50 ml alkoholu – jest to optymalny stosunek. Należy pozostawić mieszankę do zaparzenia, tym razem umieszcza się ją w ciemnym pomieszczeniu, można ją przechowywać w drzwiach lodówki. Czas przygotowania nalewki to 3 tygodnie. Następnie odcedź i przelej do zamykanego pojemnika, przechowuj w lodówce lub w miejscu niedostępnym dla promieni słonecznych w temperaturze nieprzekraczającej 25 stopni.

Nalewkę można spożywać w stanie czystym lub rozcieńczyć niewielką ilością wody. Pije się 2-3 razy dziennie przez okres do trzech tygodni. Po tym trzeba zrobić sobie przerwę, ponieważ toksyczne substancje zawarte w nawłoci mają tendencję do gromadzenia się w organizmie. Konieczne jest robienie przerw między kursami od 10 do 30 dni.

Nalewka z korzenia

Pod koniec września można udać się na zbiór korzeni rośliny, z których można przygotować mocny napar z alkoholu lub wódki. Musisz wziąć tylko największe korzenie. Zawierają więcej składników aktywnych. Zwłaszcza mają dużo goryczy, saponin i flawonoidów.

Korzenie należy dodatkowo wysuszyć do stanu łamliwego, a następnie posiekać w dowolny dogodny sposób. Możesz go po prostu połamać na małe kawałki – rękami lub szczypcami. Najlepiej jednak zmielić je jeszcze świeże, a następnie wysuszyć powstałą zawiesinę i użyć jej do zrobienia nalewek. Lek należy przygotować z zachowaniem proporcji:

• na 500 ml wódki – 1 szklanka posiekanego kłącza;
• na 100 ml alkoholu medycznego (98%) – 2 łyżki surowców.

Korzenie należy podawać dłużej niż trawę i kwiatostany, dlatego lepiej jest wysłać butelkę nalewki do ciemnego miejsca na cały miesiąc. Co 3-5 dni musisz trochę potrząsnąć pojemnikiem. Po miesiącu nalewkę należy osuszyć przez gazę lub drobne sito, wyrzucić korzenie, a płyn przelać do czystej miski i przechowywać w lodówce.

Nalewka z korzenia jest skuteczna w takich chorobach i stanach:

• zapalenie ucha środkowego (rano i wieczorem wkładać do ucha watę z nalewką);
• zapalenie jamy ustnej (rozcieńczyć wodą w stosunku 1: 3 i wypłukać usta);
• czyraki (przygotuj kompresy);
• trądzik (wytrzyj obszary problemowe 2 razy dziennie);
• ból (pocierać i używać do masażu).

Do spożycia lepiej jest użyć nalewki z kwiatostanów lub ziół, a ten przepis doskonale nadaje się do celów zewnętrznych. Możesz przechowywać lek nie dłużej niż 2 lata.

Nalewka z wódki

Napar z trawy na wódkę jest nie mniej skuteczny, ale stężenie substancji czynnych dla tej samej objętości nalewki będzie nieco niższe. Dlatego nalewkę z wódki stosuje się w innej dawce – 20 ml (1 łyżka stołowa) jednorazowo. Możliwe są 2-3 dawki dziennie. Czas trwania leczenia również nie może przekroczyć trzech tygodni, po czym należy zrobić sobie przerwę.

Przygotowanie nalewki z wódki nie jest trudne – trzeba wziąć 250 ml wódki, dodać do butelki 3 łyżki surowców. Pozostaw tę mieszankę na 2-3 tygodnie, od czasu do czasu wstrząsając, aby alkohol etylowy wyciągnął z zioła jak najwięcej cennych składników. Już przygotowaną nalewkę należy odcedzić, wlać do pojemnika wygodnego do użycia i przechowywać w lodówce.

herbata na kamienie nerkowe

Leczenie kamicy moczowej jest procesem długotrwałym, wymagającym cierpliwości i wysiłku. Ponieważ długo będziesz musiał zażywać ziołolecznictwo, powinieneś ograniczyć się do herbaty, ponieważ zawiera niebezpieczne toksyny w minimalnym stężeniu. Herbatę przygotowuje się z ½ łyżeczki suszonych kwiatów w 250 ml wody. Wystarczy gotować na parze i nalegać na napój przez kilka minut, a następnie wypić z cukrem lub miodem. Aby osiągnąć wyraźny efekt, musisz pić tę herbatę 3 razy dziennie przez 20 dni, a następnie zrobić dziesięciodniową przerwę i powtórzyć kurs dwa razy.

Istnieje kilka zasad leczenia kamicy moczowej:

1. Podczas kursu musisz pić dużo płynów, aby wypłukać z organizmu sole i produkty rozpadu kamieni nerkowych.
2. Herbatę leczniczą należy wypić nie później niż 2-3 godziny przed snem, ponieważ ma wyraźne działanie moczopędne.
3. Nie możesz kontynuować leczenia, jeśli nerki są w stanie zapalnym.
4. Po 3 kursach konieczne jest zdanie egzaminu sprawdzającego dynamikę.
5. Na czas leczenia warto zrezygnować z potraw słonych, kwaśnych, smażonych, pikantnych i tłustych.

Rokowanie zależy od średnicy kamieni, ogólnego stanu organizmu, a także jego indywidualnych możliwości. Zazwyczaj mikrolity są usuwane podczas picia herbaty do pierwszego dania, a do kruszenia większych formacji konieczne jest przejście cyklu trzech kursów od 4 do 6 razy.

Odwar do kąpieli z nawłocią

Przy egzemie, reumatyzmie, stanach zapalnych i bólach stawów wskazana jest kąpiel z dodatkiem naparu leczniczego. Ponieważ mówimy o dużych ilościach płynu, konieczne jest przygotowanie skoncentrowanego wywaru. Aby to zrobić, musisz odmierzyć suche surowce za pomocą słoika o pojemności 500 ml. Wlej trawę na patelnię i gotuj przez 15 minut z trzema litrami wody. Pozostaw wywar na 30-40 minut do zaparzenia. Następnie odcedź i dodaj do ciepłej wody. Czas kąpieli – co najmniej 15 minut. Procedurę należy powtarzać 2 razy w tygodniu. Możesz również użyć tej metody w przypadku bólu mięśni, przepracowania.

Napar z chorób grzybiczych

Choroby grzybicze skóry stóp i paznokci są trudne do leczenia farmaceutykami. Zwykle stosuje się je tylko w celu złagodzenia takich nieprzyjemnych objawów jak swędzenie, zaczerwienienie, stany zapalne i nieprzyjemny zapach. Ale kąpiele z nawłocią, a także stosowanie okładów alkoholowych dają niesamowite efekty w leczeniu chorób grzybiczych.

Aby przygotować napar leczniczy, musisz wziąć 3 łyżki surowców roślinnych i parę z 2 litrami wrzącej wody. Nalej płyn pod zamkniętą pokrywką, a gdy ostygnie do 40 stopni, wlej go do miski i trzymaj w niej nogi przez 10 minut. Aby uzyskać szybkie rezultaty, należy powtarzać procedurę codziennie wieczorem, a następnie przetrzeć dotknięte obszary skóry stóp octem jabłkowym rozcieńczonym sodą w stosunku 1: 1. Następnie załóż czyste bawełniane skarpetki, wyprasowane. Możesz użyć kremu do stóp, ale musi on mieć naturalne pH.

Maść z nawłoci

W razie potrzeby można przygotować naturalną domową maść na bazie nawłoci, która jest skuteczna przy chorobach skóry. Maść ta jest również stosowana w leczeniu łysienia ogniskowego, porostów, epidermofitozy, chorób grzybiczych skóry i paznokci.

Do przygotowania maści nawłociowej potrzebne będzie 100 gram tłuszczu wewnętrznego wieprzowego oraz 4 łyżki suszonych kwiatostanów nawłoci. Konieczne jest stopienie tłuszczu w kąpieli wodnej, dodanie trawy. Gotuj przez 30-40 minut. Gdy tłuszcz jest jeszcze płynny, należy go przecedzić do zamykanego pojemnika i pozostawić do ostygnięcia. Gdy produkt ostygnie, możesz go przechowywać w lodówce. Jak używać:

1. W przypadku podrażnień i łuszczenia się skóry wcierać w problematyczne obszary 1 raz dziennie.
2. W przypadku łysienia ogniskowego stosować codziennie, wcierając w skórę głowy.
3. W przypadku grzybic skóry nakładać maść pod kompres na noc przez 2 tygodnie.
4. Choroby grzybicze paznokci leczyć maścią przez trzy tygodnie, smarując dotknięte obszary 2 razy dziennie.

Maść można przechowywać w lodówce przez ponad miesiąc, ale w tym celu należy ją prawidłowo używać. Konieczne jest zabranie niewielkiej ilości maści na 1 zabieg sterylną szpatułką lub suchą łyżką, ponieważ bakterie pozostaną w niej w kontakcie z palcami, co może ją zrujnować przed czasem.

Kompresy

Zewnętrzne stosowanie nawłoci jest wielokrotnie skuteczniejsze w połączeniu z połknięciem. Najłatwiejszym sposobem wykorzystania uzdrawiającej mocy nawłoci zewnętrznie są kompresy. Ich zastosowanie jest skuteczne w takich przypadkach:

• reumatyzm (2 razy dziennie na chore miejsca);
• zapalenie stawów, ból i stany zapalne w stawach (co 2-3 godziny przez 15-20 minut);
• egzema, zapalne choroby skóry;
• róża skóry;
• obecność czyraków i czyraków.

W leczeniu bólu stawów i mięśni stosuje się okład na bazie nalewki alkoholowej lub wódki. Nalewkę alkoholową rozcieńcza się wodą w stosunku 1: 1, zwilża się w niej kawałek bawełnianej tkaniny i umieszcza w obolałym miejscu. Nalewki z wódki nie trzeba rozcieńczać – wystarczy zwilżyć nią kawałek szmatki i nałożyć na dotknięty obszar. Maksymalny czas zabiegu to 30 minut.

W przypadku chorób skóry, wrzodów i czyraków można stosować tylko wywar z wody. Konieczne jest przygotowanie wywaru na kompresy według tego przepisu:

• Wlej 3 łyżki kwiatostanów i liści do emaliowanej patelni;
• zalać 500 ml wrzącej wody;
• gotować;
• gotować przez 20-25 minut;
• przykryj pokrywką i ostudź;
• odcedź schłodzoną ciecz.

Powstały wywar można przechowywać w lodówce, ale przed użyciem podgrzej niewielką ilość na kompresy. Ciepły kompres jest wielokrotnie skuteczniejszy, ale w obecności ran płaczących lepiej jest zastosować wywar o temperaturze pokojowej, aby nie nasilać procesu zapalnego.

Korzyści zdrowotne miodu nawłociowego

Nawłoć to pachnąca miododajna roślina, na której w sezonie masowo latają pszczoły. Pszczelarze czasami specjalnie sadzą na swoim terenie całe plantacje tej rośliny, aby wyprodukować niezwykle cenny miód leczniczy, który ma szczególny skład i właściwości. W medycynie alternatywnej miód ten jest uważany za jedną z najbardziej przydatnych odmian na 10 chorób.

1. Infekcje grzybicze leczy się miodem nawłociowym wielokrotnie szybciej i skuteczniej niż toksyczne środki farmaceutyczne.
2. Nawłoć ma wyraźne działanie antybakteryjne i antyseptyczne, dlatego miód z niego jest stosowany w przypadku wszelkich chorób zakaźnych gardła, płuc i oskrzeli, etiologii bakteryjnej.
3. Miód ma wyraźne działanie przeciwzapalne. Znajduje zastosowanie w procesach zapalnych o różnej lokalizacji, zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie.
4. Miód nawłociowy jest skuteczny w chorobach dziąseł i jamy ustnej. Pomaga przy chorobach przyzębia, zapaleniu jamy ustnej różnego pochodzenia, infekcji wirusem opryszczki. Produkt jest w stanie szybko złagodzić stany zapalne, wysuszyć owrzodzenia na błonie śluzowej.
5. Ze względu na działanie moczopędne miód jest skuteczny w chorobach nerek. Można stosować w połączeniu z herbatą ziołową lub naparem z nawłoci.
6. Przy nadciśnieniu zaleca się stosowanie miodu. Zawiera substancje, które łagodzą ataki wysokiego ciśnienia, zwiększają elastyczność naczyń krwionośnych, a także chronią cały układ krążenia.
7. Miód nawłociowy jest silnym wzmacniaczem odporności i jest stosowany nawet u dzieci od trzeciego roku życia. Konieczne jest wyjaśnienie, czy można podać dziecku miód nawłociowy u pediatry, ponieważ może wystąpić reakcja alergiczna.
8. Miód nawłociowy miesza się z startą cebulą i używa do gotowania na okłady.
9. Produkt jest dobry na choroby skóry, niegojące się rany. Stosuje się go w okresie pooperacyjnym, aby szwy goiły się szybciej.
10. W połączeniu z propolisem miód nawłociowy stosowany jest na nerwobóle, ściśnięte nerwy, przepukliny kręgów.

Miód nawłociowy pozyskiwany jest jesienią. Ma cierpki kwiatowo-ziołowy aromat, podobny do zapachu miodu z letnich foremek. Ale jednocześnie miód nawłociowy różni się kolorem i właściwościami. W stanie płynnym ma karmelowy odcień, a gdy gęstnieje, brązowieje jak palony cukier.

Przeciwwskazania do stosowania

Nawłoć to silna roślina lecznicza, która, jeśli jest przeciwwskazana, może prowadzić do poważnych negatywnych skutków zdrowotnych. Dlatego należy do niego podchodzić z najwyższą starannością. Surowo zabrania się używania tej rośliny, nawet w małych dawkach, jeśli istnieją takie przeciwwskazania:

• wiek dzieci do 12 lat;
• ciąża;
• karmienie piersią;
• niewydolność serca;
• ciężkie stadia kamicy moczowej;
• choroby przewodu żołądkowo-jelitowego w ostrej fazie;
• Kłębuszkowe zapalenie nerek;
• indywidualna nietolerancja, alergia na roślinę.

Preparaty na bazie nawłoci zawierają toksyczne, naturalne składniki obciążające wątrobę. Aby uniknąć zatrucia, konieczne jest ścisłe przestrzeganie dawkowania, a także ostrożne stosowanie leku w przypadku niewydolności wątroby. Ważne, aby objawy przedawkowania natychmiast wypłukać żołądek, wypić enterosorbent i skonsultować się z lekarzem. Oto główne oznaki przedawkowania:

• wymioty i nudności;
• biegunka;
• ostry ból brzucha;
• wzdęcia;
• zawroty głowy;
• cardiopalmus;
• zwiększona potliwość;
• zaburzenia snu;
• drżenie.

Przedawkowanie jest niebezpiecznym stanem, który może przejść bez konsekwencji tylko wtedy, gdy zostaną podjęte w odpowiednim czasie środki w celu usunięcia toksycznych składników z organizmu.

Znając cechy zastosowania nawłoci, a także jej potencjał leczniczy, każdy będzie mógł wykorzystać tę roślinę leczniczą w celach leczniczych, terapeutycznych i profilaktycznych.