Rabarbar: skład, użyteczne właściwości i przeciwwskazania

Niedoświadczeni ludzie często mylą kiełki rabarbaru z burakami ze względu na malinową łodygę i duże, soczyste liście. Niektóre źródła podają, że roślina pochodzi z Tybetu, inne odnoszą się do Chin. Tak czy inaczej, wiele krajów z powodzeniem uprawia rabarbar. Wśród nich są Azja, Europa, Ameryka.

Skład i kalorie

Skład rośliny zawiera 90% czystej wody i 10% węglowodanów, tłuszczów, białek, popiołu i błonnika pokarmowego.

Gdy temperatura wzrasta, ogonki rabarbaru mają tendencję do grubienia i gromadzenia w sobie kwasu szczawiowego. Zawartość kalorii w roślinie to tylko 16 kcal na 100 gramów produktu.

W rabarbarze zwykle jada się tylko ogonki liściowe. Płytka liściowa zawiera wysokie stężenie kwasu szczawiowego. Jego stosowanie w takiej ilości może powodować podrażnienie, zablokowanie, a nawet pęknięcie kanalików nerkowych, w których wytrącają się kryształki soli – szczawiany.

Co to jest przydatny rabarbar

W celach leczniczych roślina wykorzystywana jest nie tylko w medycynie tradycyjnej, ale także ludowej. Rabarbar jest doskonałą profilaktyką beri-beri, anemii i szkorbutu. Ponadto rabarbar może zapobiegać rozwojowi zapalenia płuc i zwiększać odporność na różne choroby wirusowe. Wykazuje niezwykle pozytywny wpływ na funkcjonowanie układu krążenia, zapobiegając występowaniu zawałów serca czy udarów niedokrwiennych.

Dla kobiet

Dla ciała kobiet rabarbar jest szczególnie przydatny:

1. Dzięki wysokiemu stężeniu witaminy E poprawia się ogólna kondycja ciała, paznokci i skóry. Zmniejsza się wypadanie włosów i przyspiesza ich wzrost.
2. Nalewki z korzeni działają przeciwskurczowo, co jest bardzo ważne dla dziewcząt z bolesnym cyklem menstruacyjnym.
3. Posiada doskonałe właściwości wybielające, dzięki czemu roślina może być stosowana do usuwania plam starczych i piegów.
4. Dodatkowo jest silnym antyoksydantem, który pomaga aktywować proces odmładzania kobiecego ciała.

Dla mężczyzn

Dla mężczyzn stosowanie tej rośliny jest przydatne w następujących przypadkach:

1. Obecność chorób układu krążenia – poprawia krążenie krwi, obniża poziom cholesterolu, rozszerza naczynia krwionośne.
2. Częste używanie wyrobów tytoniowych i alkoholowych – neutralizuje negatywny wpływ na organizm, pomaga eliminować toksyny, zmniejsza kaca.

Podczas ciąży

Przede wszystkim ginekolodzy zalecają kobietom w ciąży spożywanie rabarbaru ze względu na jego zdolność do zagęszczania krwi. Może to zmniejszyć ryzyko krwawienia podczas porodu. A także łodygi rośliny zawierają wiele substancji niezbędnych dla ciała kobiety:

• witaminy z grup B, E, C, P;
• kwasy organiczne bursztynowy, jabłkowy, szczawiowy i cytrynowy;
• pektyny i ich pochodne.

Ponadto posiada następujące przydatne właściwości:

1. Uzupełnia zapotrzebowanie organizmu na witaminę K, której norma dla kobiety w pozycji wynosi 85-90 ml. Konieczna jest normalizacja procesu krzepnięcia krwi i zapobieganie krwotokowi w mózgu płodu podczas porodu.
2. Nie pozwala dziewczynie rozwinąć nadciśnienia.
3. W związku z zakazem stosowania leczniczych preparatów farmakologicznych rabarbar jest skutecznym analogiem do normalizacji ciśnienia krwi.
4. Roślina obniża poziom cholesterolu we krwi i pomaga wzmocnić ściany naczyń krwionośnych, czyniąc je bardziej elastycznymi.
5. Do prawidłowego rozwoju i wzmocnienia kości i zębów u dziecka kobieta potrzebuje wapnia. Jedna filiżanka rabarbaru zawiera około 348 ml tego minerału. Wpływa również pozytywnie na rozwój i wzrost nerwów, mięśni i serca zarodkowego.

Podczas karmienia piersią

W okresie laktacji lepiej ograniczyć stosowanie tego warzywa lub spożywać je ze szczególną ostrożnością. Wysoka zawartość zawartych w nim kwasów może zaszkodzić zdrowiu dziecka. Najczęściej lekarze zabraniają spożywania go matkom karmiącym. W skrajnych przypadkach z niewielkiej ilości produktu poddanego obróbce cieplnej można zrobić dżem lub kompot. Ale lepiej przez jakiś czas spróbować się bez niego obejść.

Dla dzieci

Rabarbar możesz podawać dziecku od 10-12 miesiąca życia. Produkt będzie szczególnie korzystny dla dzieci cierpiących na zaparcia. W żadnym wypadku nie należy podawać im świeżych łodyg – tylko lekki kompot. Po dwóch latach zaleca się przejście na syrop rabarbarowy. A także młode kiełki zwiększają apetyt. Muszą być lekko dosłodzone, aby zmniejszyć kwaśny smak. Należy jednak pamiętać, że spożywany w nadmiarze może spowodować poważne uszkodzenie ścian żołądka.

Reakcja ciała dziecka na produkt jest wyłącznie indywidualna. Możesz złagodzić działanie kwasu, łącząc rabarbar z innymi pokarmami. Na przykład ugotuj galaretkę. A przy wiosennym beri-beri przyda się lekka zupa jarzynowa z młodymi korzeniami i różnymi warzywami (ziemniaki, marchewka, cebula, zielenina, młody groszek). Jeśli dziecko nie chce jeść ich w całości, można zrobić zupę-krem, ubijając wszystko blenderem.

Korzyści z rabarbaru na odchudzanie

Przestrzeganie diety rabarbarowej nie będzie trudne, ponieważ nie trzeba się głodzić ani uczyć się gotować złożone potrawy. Ale jest kilka ważnych niuansów. Przede wszystkim należy zwrócić odpowiednią uwagę na stan swojego organizmu, w szczególności na narządy przewodu pokarmowego, a przy pierwszych oznakach niestrawności natychmiast przerwać przyjmowanie preparatu. Ponadto ważne jest przestrzeganie dawkowania – w dużych ilościach rabarbar wyrządzi więcej szkody zdrowiu niż pożytku. Aby osiągnąć pożądany efekt wystarczy jedna porcja dania dziennie.

Do diety rabarbarowej można zrobić sałatkę z ogórkiem, pomidorem, papryką, cebulą, kapustą lub rzodkiewką. Bez wątpienia musi zawierać dużą ilość zieleni. Odpowiedni jest również każdy zdrowy napój bez dodatku cukru. Możesz go ugotować dodając miętę, melisę, sok jabłkowy lub pomarańczowy. Wszystko zależy od preferencji smakowych osoby.

W okresie odchudzania wolno używać prawie wszystkich pokarmów, z wyjątkiem babeczek i słodyczy. A także musisz pamiętać, że pożądane jest gotowanie potraw dla pary, gulasz lub pieczenie. Rabarbaru nie można smażyć. Ponadto ważne jest, aby nie zapomnieć o bilansie wodnym organizmu. Czysta woda, kompoty bez cukru, zielona herbata, soki, woda mineralna powinny być obecne w diecie codziennie w wystarczających ilościach.

Właściwości lecznicze korzenia rabarbaru

Poziom właściwości leczniczych rośliny jest bezpośrednio związany z okresem zbioru i jakością przygotowywanego produktu. Aby przygotować wywar na zapalenie wątroby, korzenie muszą spełniać następujące wymagania:

• wiek – 3-4 lata;
• zbierane od sierpnia do listopada włącznie;
• nie powinno być zgniłych lub zjedzonych przez robaki części;
• suszone do stanu jednorodnej gęstości w temperaturze +65°C.

Odpowiednio zebrany produkt ma gorzki smak i specyficzny aromat. A także powinien skrzypić zębami podczas żucia. Świeże korzenie są ciemnoczerwone, suszone są wyblakłe czerwono-żółte, z małymi plamkami.

Ze względu na wysoką zawartość makro- i mikroelementów roślina posiada następujące właściwości lecznicze:

• wzmacnia układ odpornościowy;
• poprawia trawienie i oczyszcza jelita;
• przyczynia się do zachowania wagi;
• pomaga usunąć toksyny z organizmu;
• ma działanie żółciopędne;
• przyczynia się do normalizacji układu nerwowego;
• eliminuje obrzęki;
• wzmacnia układ sercowo-naczyniowy;
• normalizuje ciśnienie krwi;
• eliminuje anemię;
• poprawia tworzenie chrząstek, kości i tkanek, co pomaga zapobiegać rozwojowi osteoporozy;
• leczy rany i choroby skóry;
• działa przeciwzapalnie.
• leczy złożone choroby, takie jak bielactwo nabyte i łuszczyca.

Rabarbar w kosmetologii

Sok z korzeni rośliny jest często używany jako rodzaj podkładu ze względu na jego zdolność do nadania skórze lekkiej opalenizny. Dotyczy to szczególnie osób cierpiących na chorobę taką jak bielactwo.

Do twarzy

Rabarbar może pomóc wyrównać ogólny koloryt naskórka. Wystarczy nasmarować dotknięte obszary sokiem z korzenia i pozostawić na 10-15 minut. Zmyć ciepłą wodą. Należy pamiętać, że po zabiegu przez pewien czas nie należy wystawiać się na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Podobny efekt można osiągnąć łącząc zwykły balsam do skóry i sok z rabarbaru w proporcji 1:1. Nałóż miksturę na skórę i zmyj po 15 minutach.

Rabarbar jest również doskonałym środkiem na wybielanie piegów i plam starczych. Aby przygotować specjalną maskę, będziesz potrzebować:

• ogonki rabarbaru – 2 łyżki;
• zmiażdżone płatki owsiane – 1 łyżka;
• śmietana 15% – 1 łyżka.

Wszystkie składniki należy dokładnie wymieszać, a powstałą masę nałożyć na skórę, pozostawić na 25-30 minut i spłukać ciepłą wodą.

Aby wyleczyć i oczyścić skórę tłustą z tendencją do trądziku, możesz skorzystać z następującego przepisu:

• posiekane sadzonki rabarbaru – 2 łyżki;
• gliceryna – 1 łyżka;
• ubite białko jajka – 1 szt.

Wszystko dokładnie wymieszaj, nałóż na skórę twarzy i pozostaw na 15-20 minut. Następnie spłucz ciepłą wodą. Aby uzyskać pożądany efekt, maskę nakładaj co drugi dzień. Tylko 8-10 razy.

Ponadto roślina doskonale sprawdza się w walce z trądzikiem. Musisz zrobić specjalny kompres, mieszając posiekane kłącza rabarbaru z octem. W razie potrzeby ta metoda pomoże w walce z otarciami i siniakami.

Tonik na bazie tego warzywa będzie bardzo przydatny i odżywczy dla skóry twarzy. Będziesz potrzebować:

• drobno zmielone korzenie rabarbaru – 3 łyżki;
• wrząca woda – 0,25 l;
• miód – 1 łyżka.

Wymieszaj wszystkie składniki i pozwól masie parzyć, aż całkowicie ostygnie, a następnie przefiltruj. Przetrzyj skórę twarzy dwa razy dziennie. Tonik jest przechowywany w lodówce.

Dla włosów

Korzenie rośliny służą do nadawania włosom objętości i połysku, a także do rozjaśniania.

W pierwszym przypadku będziesz potrzebować:

• zmiażdżone korzenie – 1 łyżka;
• wrząca woda – 1 l.

Zalej i pozwól mu parzyć przez pół godziny. Następnie ostudź i użyj jako płukanki po umyciu włosów szamponem.

Do farbowania włosów będziesz potrzebować:

• posiekane korzenie rabarbaru – 25 g;
• zimna woda – 0,25 l.

Otrzymaną mieszaninę gotuj przez 20 minut, stale mieszając. Po schłodzeniu do 35°C wetrzyj w czyste, suche włosy. Okazuje się przyjemny słomkowy odcień.

W tym samym celu odpowiednia jest inna kompozycja:

• posiekany korzeń – 150 g;
• wino białe – 0,5 l.

Gotuj mieszaninę, aż połowa pierwotnej objętości odparuje. Po schłodzeniu nałożyć na włosy. Przyjmą jasnobrązowy odcień. A jeśli dodasz do mieszanki sodę oczyszczoną w objętości 0,5 łyżeczki, uzyskasz ciemnożółty kolor z czerwonawym odcieniem.

Szkody i przeciwwskazania

Pomimo wszystkich zalet i bogatej zawartości różnych witamin i minerałów, rabarbar może wyrządzić nie mniej szkody niż pożytku. Niewłaściwy sposób stosowania zamiast pożądanego uzdrowienia organizmu doprowadzi do zaostrzenia istniejących chorób. Albo jeszcze gorzej – pojawienie się nowych.

Stosowanie rośliny jest ściśle przeciwwskazane, jeśli w ciele występują następujące patologie:

• zgaga;
• choroba kamicy moczowej;
• ostre zapalenie wyrostka robaczkowego;
• reumatyzm;
• skłonność do krwawień;
• dna;
• nieżyt żołądka;
• reakcje alergiczne;
• cukrzyca;
• zapalenie trzustki;
• nadczynność przytarczyc;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• wrzód żołądka;
• proces zapalny w pęcherzu.

Niewłaściwe spożycie warzyw w żywności może również prowadzić do zatrucia: liście rośliny używane jako przyprawa zawierają kwas szczawiowy, który może być trujący.

Jeśli regularnie spożywasz duże ilości warzyw, kwasowość może wzrosnąć, co może prowadzić do chorób stawów i nerek.

Jak wybrać i przechowywać rabarbar

Aby móc częściej korzystać z rabarbaru, trzeba nauczyć się go prawidłowo zbierać i przechowywać.

1. Roślina wybrana do dalszego przechowywania nie powinna być letargiczna. Łodygi powinny mieć zwartą strukturę, być mocne i równe.
2. Preferowane jest wybieranie młodych roślin: w nich stężenie kwasu szczawiowego jest kilkakrotnie mniejsze.
3. Dobre rośliny są jaskrawo ubarwione i mają grubość kciuka.
4. Warto pamiętać, że kolor dorosłej rośliny zależy bezpośrednio od odmiany. Najpopularniejszym kolorem jest czerwony z zielonymi żyłkami, ale czasami zdarzają się przedstawiciele zarówno czystej czerwieni, jak i czystej zieleni.

Przygotowanie do przechowywania to bardzo ważny krok. Rabarbar należy dokładnie opłukać pod bieżącą wodą i osuszyć ręcznikiem papierowym. Dopiero po tym roślina może być pakowana w worki próżniowe. W tej postaci przechowywany jest przez około 24 godziny, w lodówce – do trzech dni, po czym stopniowo staje się bezużyteczny.

Aby jak najdłużej cieszyć się odżywczym produktem, możesz go zamrozić. Proces ten nieznacznie zmienia strukturę rośliny, ale jeśli zostanie przeprowadzony prawidłowo, nie wpłynie to znacząco na jej walory. Przed zamrożeniem musisz przygotować warzywo.

Rabarbar należy oczyścić z liści, części podstawowej. Czyszczenie warzyw jest dość proste za pomocą zwykłego noża kuchennego. Powinieneś podnieść muszlę z jednego końca i rozciągnąć ją do drugiego.

Aby zachować kształt i kolor, można go wstępnie zblanszować. Wystarczy minuta we wrzącej wodzie, po czym należy ją natychmiast zanurzyć w lodowej kąpieli. Ta procedura jest pożądana, ale nie wymagana.

Zamrażać
Warzywa można zamrozić w formie obranej i ze skórką. Pierwsza opcja nadaje się do robienia kompotów, druga – do napełniania ciast i pierwszych dań.

Najprostszym sposobem jest zwykłe zamrażanie bez dodatkowych składników:

1. Warzywo kroi się na małe batoniki.
2. Układa się go na płaskiej powierzchni i umieszcza w zamrażarce na około 1,5 godziny. Zapobiegnie to przywieraniu podczas przechowywania.
3. Ponadto przygotowany produkt pakuje się w worki lub pojemniki. Nie ma potrzeby dobijania kontenera do samej góry, lepiej jeśli zostało 2-3 cm wolnej przestrzeni. Pożądane jest maksymalne wyciśnięcie powietrza z torby.
4. Wszystko trafia do zamrażarki w celu długoterminowego przechowywania (około sześciu miesięcy).

W tym samym celu możesz użyć metody z dodatkiem cukru:

• 1 kg warzyw kroi się na centymetrowe kawałki;
• Warstwy rabarbaru i cukru wlewa się naprzemiennie do pojemnika.

Do zamrażania potrzebujesz około 8-9 łyżek. łyżki cukru. Rabarbar w tej postaci zachowuje swoje właściwości nawet do 10 miesięcy. Po rozmrożeniu nadaje się do wyrobu ciastek i kompotów.

Do przechowywania w zamrażarce można również użyć syropu z 1 kg cukru i dwóch litrów wody. Gotowy roztwór musi być schłodzony. Dalsze przygotowanie odbywa się w następującej kolejności:

• pojemnik jest pokryty folią;
• rabarbar jest ułożony i wyrównany na wierzchu;
• polane syropem i wysłane do zamrażarki.

Po dniu zamrożony baton jest wyciągany z pojemnika, owijany folią spożywczą i wysyłany do dalszego przechowywania. W takiej formie produkt może być przechowywany nawet do roku.

Co można ugotować z rabarbaru: przepisy kulinarne

Rabarbar wykorzystywany jest do przyrządzania wielu różnorodnych dań: płatków zbożowych, sałatek, zup, zapiekanek, maseł, musów, a także kompotów, placków, nadzień do ciast i naleśników. Używany do przygotowań zimowych. Wśród nich są dżemy, dżemy, marmolady, owoce kandyzowane, a nawet soki.

Do przygotowania różnych potraw używa się głównie sadzonek – korzenie są wykorzystywane do celów leczniczych.

Dżem

Przygotowanie dżemu rabarbarowego nie zajmuje dużo czasu ani wysiłku. Najważniejsze jest połączenie owoców i cukru w odpowiedniej proporcji. A także można go gotować w połączeniu z innymi owocami lub jagodami. Przy dowolnej kombinacji uzyskuje się bardzo smaczne i bogate danie.

Klasyczny przepis

• łodyga rabarbaru – 1 kg;
• cukier – 1 kg.

Metoda gotowania:

1. Łodygi rośliny opłukać, osuszyć i pokroić w kostkę.
2. Pokrojony produkt wsypać do niemetalowego rondla, posypać cukrem i odstawić na 24 godziny do namoczenia.
3. Po upływie wymaganego czasu włóż dżem do małego ognia.
4. Gotuj do wrzenia, od czasu do czasu mieszając, a po około 15-20 minutach jeszcze.
5. Schłodzony dżem układamy w szklanych słoikach, przykrywamy plastikowymi wieczkami i przechowujemy w lodówce.

Z liśćmi wiśni

• łodygi rabarbaru – 1 kg;
• cukier – 1 kg;
• liście wiśni – 100 g;
• woda – 0,2 l.

Gotowanie:

1. Łodygi umyć i pokroić w drobną kostkę.
2. Przygotuj syrop, dodając do niego połowę liści. Gdy cukier całkowicie się rozpuści, należy je usunąć.
3. Rabarbar polewa się wrzącym syropem.
4. Pozostałe liście dodaje się do schłodzonego dżemu, wszystko ponownie doprowadza się do wrzenia i gotuje przez kolejne 5-10 minut. Gdy są gotowe, są wyjmowane.
5. Gorący dżem wlej do wysterylizowanych słoików, zamknij i przechowuj w chłodnym, suchym miejscu.

Kompot

Należy pamiętać, że do gotowania używa się tylko łodyg. Muszą być umyte, obrane i pocięte. Na wakacje możesz przygotować zarówno napoje dietetyczne, jak i zimowy kompot.

Z dodatkiem pomarańczy

• rabarbar – 0,4 kg;
• cukier – 0,1 kg;
• pomarańczowy – 1 szt .;
• woda – 2 l.

Metoda gotowania:

1. Przygotuj łodygi, pokrój na małe kawałki.
2. Pomarańcze pokroić w plastry bez usuwania skórki.
3. Wlej wodę do ognia, po ugotowaniu dodaj cukier i ponownie zagotuj.
4. Wrzuć syrop z rabarbaru i pomarańczy.
5. Gotuj przez 30-40 minut na średnim ogniu.
6. Kompot jest gotowy do użycia, wystarczy go ostudzić.

Zachód słońca na zimę (3 litry)

• rabarbar – 0,7 kg;
• cukier – 0,2 kg;
• woda – ile wejdzie.

Gotowanie:

1. Pokrój łodygi na 4-5 cm kostki.
2. Słoiki opłucz lub upiecz w piekarniku, wlej do nich pokrojone warzywa.
3. Zalej wszystko gorącą przegotowaną wodą i odstaw na pół godziny.
4. Odcedź płyn z powrotem na patelnię, rozpuść w nim cukier, zagotuj i wlej z powrotem do słoików.
5. Zwiń kompot, ostudź i wyślij do piwnicy do przechowywania.

Owoce kandyzowane

Owoce kandyzowane w domu są nieco gorsze od tych kupionych w sklepie. Ale pod względem odżywczym znacznie przewyższają wszelkie przysmaki.

Składniki:

• woda – 0,6 l;
• rabarbar – 2 kg;
• cukier – 2,4 kg;
• cukier puder – 50 g.

Metoda gotowania:

1. Pokrój roślinę w kostkę i zanurz we wrzącej wodzie na 2-3 minuty.
2. Wymienić płyn, dodać cukier i mieszając doprowadzić do wrzenia.
3. Gotuj przez 5-7 minut i odstaw na 12 godzin.
4. Powtórz procedurę trzy razy.
5. Pozwól wodzie spłynąć, rozłóż przyszłe kandyzowane owoce na blasze do pieczenia.
6. Wyślij do piekarnika do wyschnięcia na 3-4 godziny.
7. Ostatnim etapem jest zwijanie gotowych kandyzowanych owoców w cukrze puder. Jest to konieczne, aby kawałki nie sklejały się podczas przechowywania.

zupa

To danie jest szczególnie bogate i smaczne. Lepiej używać młodych liści rabarbaru, ponieważ zawierają one najkorzystniejsze witaminy.

Składniki:

• rabarbar – 0,3 kg;
• ziemniaki – 0,5 kg;
• zielenie, cebula – 1 pęczek;
• jajka na twardo – 3 szt.;
• mięso drobiowe – 0,5 kg;
• woda – 2 l.

Metoda gotowania:

1. Przygotuj bulion i wlej do niego posiekany rabarbar.
2. Zagotować i dodać ziemniaki.
3. Gotową cebulę wrzucić na patelnię i odstawić na 15-20 minut.
4. Podczas serwowania dodaj do zupy kilka kawałków jajek i zieleniny.

Kisiel

Pomimo tego, że rabarbar jest warzywem, w kuchni nie różni się niczym od owoców. Podczas gotowania uwalnia dużą ilość wody. Kissel wychodzi słodko-kwaśno, co jest bardzo ważne w letnim sezonie upałów.

Składniki:

• rabarbar – 0,5 kg;
• cukier – 2 łyżki stołowe;
• woda – 1 l;
• skrobia – 2 łyżki.

Metoda gotowania:

1. Łodygi pokroić w kostkę, zalać wodą i dodać cukier.
2. Gotuj przez 15 minut na małym ogniu, od czasu do czasu mieszając.
3. Spuść płyn do osobnego pojemnika.
4. Rozcieńczyć skrobię w 0,5 szklanki wody i wlać do galaretki.
5. Doprowadzić do wrzenia i gotować przez kolejne 5 minut.
6. W sumie przygotowanie napoju zajmuje 40 minut.

Interesujące fakty na temat rabarbaru

1. Liście rośliny są uważane za trujące. Jednak do śmiertelnej dawki potrzebują bardzo dużej ilości. Zawierają kwas szczawiowy w tak wysokim stężeniu, że może powodować silne pieczenie oraz obrzęk ust i gardła. Możliwe są również wymioty i ciężki oddech.
2. Rabarbar (Rheum palmatum) jest składnikiem herbaty Essiac (która zawiera również kłącza łopianu, szczaw owczy i korę wiązu amerykańskiego). Popularność zyskał dzięki pielęgniarce René Caissa z Kanady. Użyła go jako środka ludowego przeciwko chorobom takim jak rak. Według niej ten przepis jest starożytnym dziedzictwem Indian Ojibwe. Ale prawda jest taka, że Kanadyjczycy po raz pierwszy zetknęli się z rabarbarem na początku XIX wieku.
3. Pomimo tego, że roślina ta należy do warzyw, Amerykanie nazywają ją owocem. Doszło do tego, że podczas procesu w 1947 r. wydano dekret uznający rabarbar za owoc, ponieważ jest on używany i przygotowywany w ten sam sposób. Dla kupujących okazało się to więcej niż korzystne. W przypadku importowanych owoców cło jest znacznie niższe niż w przypadku warzyw.