Grzyby to tradycyjny produkt kuchni narodowej różnych krajów świata. Ze względu na swoje właściwości odżywcze są godną alternatywą dla mięsa. Świeże jest to produkt sezonowy, ale odpowiednio wysuszone grzyby mogą być przechowywane przez długi czas.
Zaletą tej metody zbioru jest neutralność produktu w porównaniu z pieczarkami marynowanymi lub marynowanymi. Suszenie nie wymaga żadnych specjalnych składników ani innych produktów. W ten sposób zapas na zimę można wykonać w mieszkaniu miejskim lub w wiejskim domu z minimalnym zestawem wyposażenia.
Pieczarki w postaci suchej charakteryzują się niską wagą, stosunkowo zwartą w przechowywaniu. Z porcji suszonych produktów leśnych, małej wagi i objętości, możesz ugotować pełnowartościowy posiłek dla całej rodziny. Są wygodne w użyciu do gotowania prawie każdego rodzaju żywności.
Spis treści
Jakie grzyby nadają się do suszenia
- Najlepsze do suszenia są pieczarki rurkowe. Ich cechą wyróżniającą jest gąbczasta faktura powierzchni od spodu czapki. Do tej grupy należą grzyby (borowiki), borowiki osiki i borowiki, borowiki, dąbowce i inne odmiany jadalnych grzybów rurkowych.
- Kurki suszone są wśród blaszkowatych, ale mogą nabrać gorzkiego posmaku. Dlatego dla tego leśnego przysmaku lepiej, jeśli to możliwe, wybrać inną metodę zbioru.
- Można również suszyć smardze – torbacze. Do tej grupy należą również cenne trufle. Grzyby z tej grupy są warunkowo jadalne, ponieważ zawierają toksyny. Z wyglądu wydają się być wywrócone na lewą stronę – ich zarodniki znajdują się na górnej stronie kapelusza w specjalnych zagłębieniach. Takie grzyby wydają się bezkształtne i rzadko wzbudzają zainteresowanie jako produkt spożywczy. Można je suszyć, ale przy użyciu specjalnej technologii, która sprawia, że są bezpieczne do spożycia. W przeciwieństwie do innych grzybów proces suszenia jest bardzo długi i trwa 2-3 miesiące. Tyle potrzeba do całkowitego rozbicia niebezpiecznych toksyn.
- Wśród blaszkowatych (pod czapką widoczna jest żebrowana powierzchnia cienkich przegródek) można spróbować wysuszyć pieczarki i grzyby szafranowe, jelenie i grzyby parasolowe.
Z zebranych plonów do suszenia lepiej wybrać silne młode grzyby gatunków gąbczastych. Konieczne jest jak najszybsze rozpoczęcie przetwarzania surowców po powrocie z lasu. Dlatego kolejnym kryterium dla pieczarek nadających się do suszenia jest to, że muszą być świeżo zebrane.
Preferowane powinny być osobniki średniej wielkości. Dla gigantów i dzieci są lepsze sposoby na jego wykorzystanie.
Grzyby zebrane w suchych, czystych lasach w pogodną, ciepłą pogodę idealnie nadają się do suszenia. Wtedy nie trzeba ich prać, a gotowy produkt będzie wysokiej jakości.
Jakie grzyby nie mogą być suszone
Prawie wszystkie pieczarki nie nadają się do suszenia. Są to russula, volnushki, grzyby mleczne, gorzkie – są kruche i łatwo się kruszą. Nawet jeśli uda Ci się ich nie uszkodzić podczas suszenia, przygotowane z nich danie będzie gorzkie. Wynika to z mlecznego soku zawartego w ciele grzybów muchomorowych. Podczas procesu suszenia nadaje surowcowi goryczkę, która nie jest wyczuwalna przy innych metodach przetwarzania.
Oprócz rodzaju, do którego należy grzyb, należy również zwrócić uwagę na jakość surowców. Stare, zniszczone przez ślimaki, robaczywe i zgniłe grzyby nie nadają się do suszenia.
Trzeba odmówić zbioru w ten sposób darów lasu, zebranych w deszczową pogodę. Grzyby, które wchłonęły dużą ilość wilgoci, mogą stać się robaczywe podczas suszenia. Dlatego cała uprawa zebrana na terenach podmokłych jest lepiej przetwarzana w inny sposób.
Bardzo duże okazy również nie nadają się do suszenia, ponieważ zawierają zbyt dużo wilgoci lub mają włóknistą strukturę. W obu przypadkach wynik obrabianego przedmiotu nie będzie zadowolony. Takie okazy powinny być używane do puszkowania i smażenia.
Bardzo małe grzyby są również słabymi kandydatami do suszenia. Stracą objętość podczas przetwarzania i podczas przechowywania, najprawdopodobniej po prostu zamienią się w pył.
Jeśli w koszu jest grzyb, którego nazwy nie można dokładnie określić, lepiej odmówić suszenia. Jeszcze lepiej – nie jedz w żadnej formie. To może być niebezpieczne.
Jak przygotować grzyby do suszenia
Smak powstałych półfabrykatów zależy od jakości preparatu. Dlatego ten etap powinien być wystarczająco długi, a do suszenia należy wybierać tylko najlepsze okazy.
Ważne jest, aby zwracać uwagę na takie punkty:
- Przed suszeniem cały plon należy dokładnie przesortować i odłożyć grzyby nadające się do tego typu obróbki. Wymagane jest sortowanie ich według rodzaju (oddzielnie gąbczaste od płytkowego), wybieranie najmocniejszego, najsuchszego, bez uszkodzeń.
- Najlepiej, jeśli wybrane okazy są czyste. Umyte grzyby tracą nieco smaku podczas procesu suszenia i mogą zacząć psuć się (pleśń, robak). Dlatego pożądane jest unikanie mokrego przetwarzania surowców.
- Z fragmentów ziemi, igieł i innych suchych zanieczyszczeń każdy grzyb należy czyścić ręcznie nożem i lekko wilgotną szmatką. Grzybiarz, jeśli jest zakonserwowany, powinien być całkowicie odcięty. Zgniłe, robaczywe, bardzo mokre, stare surowce nie powinny być próbowane do częściowego wykorzystania poprzez usunięcie uszkodzonej części lub wysuszenie jej ręcznikiem.
- Wiele rodzajów grzybów czernieje w kontakcie z metalem. Dlatego do ich obróbki lepiej wybrać nóż ceramiczny lub plastikowy, odpowiednie są narzędzia wykonane z kości i rogu.
- Czapki z gąbczastych grzybów najlepiej oddzielić od nóg. Części te mają różną strukturę i teksturę, dlatego do suszenia należy je przygotować na różne sposoby.
- Kapelusze najlepiej suszyć w całości lub kroić na połówki lub ćwiartki. Nogi można ciąć zarówno w kierunku wzdłużnym – na pręty, jak iw kierunku poprzecznym – na koła. Grubość kawałków o dowolnym kształcie powinna wynosić około 5 mm.
- Zaleca się pozostawienie grzybów płytkowych w całości. Podczas sortowania ich przed suszeniem należy je bardzo ostrożnie przesuwać, aby nie uszkodzić delikatnych czapek.
Musimy być przygotowani na to, że z 10 kg plonu do suszenia nada się mniej niż połowa, co w postaci suszu będzie wynosić około 1 kg. Z tej ilości około jedna trzecia może nie nadawać się do spożycia przez ludzi, jeśli naruszona zostanie technologia zbioru.
Jak suszyć grzyby w domu?
Istnieje wiele sposobów suszenia grzybów. Tradycyjnie uważa się, że im bardziej naturalne warunki zbioru, tym lepszy produkt. Aby więc zimą móc cieszyć się zupą grzybową pachnącą leśnymi darami, trzeba uzbroić się w cierpliwość latem i jesienią, w sezonie grzybowym.
Metody szybkiego suszenia są odpowiednie w przypadkach, w których trzeba wybierać między zepsuciem grzybów i ich wyrzuceniem, a zbiorem awaryjnym.
W słońcu
To najbardziej naturalny sposób zbierania grzybów. Pozwala zachować niepowtarzalny aromat i zachować maksimum pożytecznych substancji zawartych w darach lasu. Przygotowane surowce układa się w jednej warstwie na dobrze wchłaniającym wilgoć papierze (wystarczą zwykłe gazety) i pozostawia na słońcu. W nocy grzyby przenosi się do ciepłego pomieszczenia.
Do pełnej gotowości potrzebne są 1-2 dni słoneczne, w zależności od rodzaju pieczarki i jakości cięcia. Cienkie plasterki szybko wysychają, ale podczas przechowywania mogą zamieniać się w pył. Ta metoda dobrze nadaje się do gąbczastych grzybów.
Lamelki i kurki wysychają powoli na słońcu, a otrzymany w ten sposób blank po spożyciu ma nieco gumowatą konsystencję. Wynika to z faktu, że grzyby najpierw trochę wysychają na słońcu, a potem zaczynają wysychać.
Ten sposób zbioru nie wymaga żadnych dodatkowych kosztów, ale uzależnia cały proces od warunków atmosferycznych.
Na sznurku
Inną sprawdzoną przez lata metodą jest suszenie na nitce. Pod względem stopnia zachowania walorów i aromatu nie ustępuje przygotowywaniu zapasów pod wpływem światła słonecznego. A treść tej opcji jest bardzo prosta. Za pomocą grubej igły plastry grzybów nawleczone są na grubą nitkę. Okazuje się, że to rodzaj koralików, które naciąga się w nasłonecznionym miejscu i przykrywa gazą, aby chronić przed kurzem i owadami. Przy złej pogodzie iw nocy przedmiot zabierany jest do domu.
Jeśli pogoda nie dopisze, a w domu jest ciepło, grzyby doskonale wysychają na nitce i w ogrzewanym pomieszczeniu. Ważne jest, aby w pomieszczeniu, w którym odbywa się suszenie, nie było silnych zapachów. Grzyby łatwo wchłaniają obce smaki. Należy również wziąć pod uwagę fakt, że w ciepłym, ale wilgotnym pomieszczeniu obrabiany przedmiot ulegnie pogorszeniu.
Suszone grzyby są łatwe w przechowywaniu. W ten sposób możesz zbierać wszelkiego rodzaju prezenty leśne. W zależności od odmiany pieczarek i wielkości plastrów mogą wyschnąć na nitce w ciągu 2-7 dni.
Ta metoda jest dobra dla domów wiejskich, ale znowu wynik zależy od warunków pogodowych i reżimu temperaturowego w domu.
W piecu
W piekarniku kuchenki elektrycznej przygotowane grzyby można suszyć na siatce pokrytej pergaminem w temperaturze 40–50 stopni. Proces trwa kilka godzin i wymaga stałego monitorowania. Konieczne jest okresowe delikatne mieszanie pieczarek lub po prostu przestawianie rusztu, zmiana położenia plastrów względem elementu grzejnego.
Jeśli grzyby uschły, ale zaczęły się mocno zwijać bez wysychania, należy zwiększyć temperaturę ogrzewania do 70-75 stopni i zakończyć proces przy otwartych drzwiach piekarnika. Dokładny czas gotowania zależy od surowców i właściwości piekarnika.
Jeśli grzyby suszy się za pomocą kuchenki gazowej, najpierw należy dobrze rozgrzać piekarnik na maksymalnym poziomie ogrzewania, a następnie wyłączyć ogrzewanie i włożyć do niego pokrojone grzyby, ułożone na blasze do pieczenia pokrytej pergaminem lub pieczeniem papier. Po całkowitym ostygnięciu pieca oceniany jest stan surowców. Jeśli nadal pozostaje elastyczny, wymagane jest doprowadzenie procesu do końca na minimalnym poziomie ogrzewania.
Istnieje inna możliwość wykorzystania pieca gazowego jako suszarki. Jest podgrzewany do 65-70 stopni, a do środka wkłada się dwie blachy do pieczenia z grzybami: jedną do góry, drugą do dołu. Drzwi pozostają otwarte, aby zapewnić swobodną cyrkulację powietrza. Co 45-60 minut górna i dolna partia są zamieniane, aż produkt będzie gotowy.
Grzyby dobrze wysuszone w piekarniku nie powinny być kruche. Jeśli kawałek łatwo zmiażdżyć palcami na drobne okruchy, oznacza to, że podczas suszenia zastosowano zbyt wysoką temperaturę.
W suszarce elektrycznej
W suszarce elektrycznej uzyskuje się produkt bardzo wysokiej jakości. Ta jednostka jest specjalnie zaprojektowana do tej metody zbioru. Dobre modele suszarek są koniecznie wyposażone w wentylator. Zapewnia to cyrkulację powietrza, dzięki czemu wszystkie plastry suszą się równomiernie, nie trzeba ich mieszać podczas suszenia.
Wadą tej metody przygotowania jest to, że suszarki kompaktowe przetwarzają stosunkowo niewielką ilość surowców w jednym cyklu, a duże jednostki są bardzo nieporęczne. Ponadto nie można ich używać w warunkach braku prądu.
Ale poza tym jest to bardzo dobry sposób na uzyskanie suszonych grzybów, które nie są gorsze pod względem smaku i jakości od tych zbieranych w naturalnych warunkach.
w kuchence mikrofalowej
Aby wysuszyć grzyby w kuchence mikrofalowej, będą musiały zostać pokrojone na mniejsze kawałki niż w przypadku przetwarzania w inny sposób. Aromat lepiej zachowa się, jeśli przygotowane surowce pozostawi się do wyschnięcia na słońcu przez 1-2 godziny.
Zasada suszenia w kuchence mikrofalowej polega na odparowaniu całej wilgoci z grzybów. Dlatego proces odbywa się w kilku etapach, aż do uzyskania pożądanego efektu.
Dokładna kolejność działań zależy od modelu mikrofalowego, ale ogólna logika jest następująca:
- Pokrojone w plasterki pieczarki są starannie układane na płaskim naczyniu mikrofalowym, tak aby kawałki się nie stykały.
- Danie gotuje się z mocą 200 W przez 20 minut.
- Spuść płyn, który wyparował z płytki.
- Powtarzaj wszystkie manipulacje, aż grzyby wyschną.
Ponieważ kurczy się, nie można dodać nowej porcji produktu. W rzeczywistości ta metoda to odwodnienie szokowe – szybkie usuwanie wilgoci z tkanek.
Metoda jest dość operacyjna, ale nadaje się tylko do przetwarzania niewielkich ilości surowców, ponieważ wymaga stałego monitorowania przez cały proces.
W grillu powietrznym
Podobnie jak w przypadku innych metod, które wymagają użycia domowych urządzeń elektrycznych, szczegóły suszenia grzybów we frytownicy powietrznej zależą od marki i modelu urządzenia.
Przygotowane pieczarki są rozłożone w jednej warstwie na ruszcie i ustawiony jest tryb „suszenia”. Aby grzyby na pewno wyschły, a nie upiekły, pokrywa grilla powietrznego jest uchylona, aby wilgoć swobodnie odparowywała.
Proces odbywa się w temperaturze 95-100 stopni i trwa w zależności od jakości surowców od 1 do 4 godzin. Podczas suszenia sprawdź stopień gotowości. Może się okazać, że surowiec jest nierównomiernie wysuszony. Całkowicie przygotowane plastry są usuwane, niepożądane jest dodawanie świeżych kawałków do zwolnionej przestrzeni.
Dzięki tej metodzie zbioru grzyby kroi się na większe kawałki – o grubości do 1 cm, można również spróbować wysuszyć lekko wilgotne lub umyte surowce. Możliwe jest również suszenie bardzo małych grzybów. W tym przypadku są one ułożone nie na siatce, ale na siatkowej palecie.
W rosyjskim piecu
Dla współczesnego człowieka rosyjski piec jest chyba najbardziej egzotycznym urządzeniem do suszenia grzybów. W dawnych czasach była to jedyna alternatywa dla naturalnego sposobu zbierania w świetle słonecznym lub w korytarzu na sznurkach.
Piec jest oczyszczony z popiołu i węgla, wewnętrzna powierzchnia jest dokładnie zamieciona. Układa się drewno opałowe, szczególnie odpowiednie są kłody brzozowe – szybko się wypalają i dają silne ciepło. Kiedy węgle zaczynają wychodzić, za pomocą pogrzebacza są one rozprowadzane od środka do krawędzi, uwalniając środek.
Grzyby układa się na blasze do pieczenia lub ruszcie w plasterki lub w całości na kapeluszu, nogą do góry. Proces suszenia odbywa się na rozgrzanych cegłach w środku pieca. Aby utrzymać temperaturę około 70–75 stopni, klapa jest okresowo otwierana, aby grzyby wyschły i nie smażyły się ani nie paliły.
Jeśli nie ma pod ręką blachy do pieczenia, grilla ani blachy aluminiowej, grzyby można umieścić w piecu, naciągając je na małe gałązki. Gotowe szaszłyki też się sprawdzą. Takie zaimprowizowane kebaby ustawia się w szałasie i pozostawia do wyschnięcia w głębi pieca.
Pod względem procesów fizycznych przetwarzanie grzybów w rosyjskim piecu przypomina suszenie w piecu. Ale osobliwość starej konstrukcji i efekt ciepła z płonących kłód nadają gotowemu produktowi wyjątkowy, niezrównany smak.
Podczas suszenia pieczarek nie można pozostawić rosyjskiego pieca bez nadzoru, proces wymaga stałego monitorowania. Jest to ważne zarówno dla jakości produktu, jak i bezpieczeństwa przeciwpożarowego.
W wannie
Jeśli mówimy o życiu wsi, to łaźnia jest również odpowiednim pomieszczeniem do suszenia grzybów. Plastry nawleczone na nitki wiesza się w garderobie, przykrywa cienką szmatką lub gazą i pozostawia na 7-10 dni.
W trakcie tego procesu upewniają się, że pomiędzy kawałkami grzybów pojawia się szczelina i pozostaje ona w miarę ich wysychania. Plastry można ciasno łączyć ze sobą dopiero wtedy, gdy wszystkie dobrze wyschną.
Suszenie w wannie jest wygodniejsze niż w domu, ponieważ w tym pomieszczeniu łatwiej jest uniknąć pojawienia się obcych zapachów, które mogą wchłonąć grzyby.
Jak sprawdzić, czy grzyby są suche
Aby cieszyć się smakiem i aromatem potraw z suszonych grzybów, ważne jest, aby na czas zatrzymać proces zbioru. Zbyt długie przetwarzanie prowadzi do utraty ich podstawowych właściwości, nabycia goryczy, nieprzyjemnego koloru i innych właściwości, dzięki którym nie będzie można zjeść takiego produktu.
Przy każdej metodzie suszenia proces jest stale monitorowany. Ponieważ grzyby nie mają jednolitej konsystencji, niektóre kawałki schną szybciej, inne wolniej. Dlatego podczas suszenia grzybów są one stale sortowane. Gotowe do przechowywania plastry układa się w suchym, czystym naczyniu lub lnianej torbie. Jednocześnie nowe pionki nie są dodawane do zwolnionego miejsca.
O gotowości suszonego grzyba decydują trzy kryteria: jest jędrny, ale elastyczny; wygina się, ale nie kruszy i nie łamie; po mocnym naciśnięciu wilgoć nie jest uwalniana.
Kruchość występuje z dwóch powodów: jest wynikiem nieudanej próby suszenia muchomora lub zastosowania zbyt wysokiej temperatury do suszenia.
Czy można suszyć grzyby dżdżownicowe?
Grzyby robaka nie nadają się do suszenia, nawet jeśli dotyczy to tylko części ich ciała. Żywymi mieszkańcami darów lasu są larwy różnych owadów. W dotkniętym obszarze osoba widzi tylko organizmy, które już rozwinęły się do tego poziomu, ale w ciele grzyba może znajdować się wiele jaj, których larwy jeszcze się nie narodziły.
Podczas suszenia, zwłaszcza jeśli występuje ono naturalnie w stosunkowo łagodnych temperaturach i przez długi czas, te nieprzyjemne stworzenia w grzybach wyschną razem z nimi. Może się zdarzyć, że nie umrą, ale zaczną się rozwijać w procesie zbierania grzybów. Wtedy zebrane surowce ulegną zepsuciu – pojawią się w nim lokatorzy.
Larwy z łatwością przemieszczają się z zainfekowanych plastrów do całych i mogą zepsuć dużą ilość dobrego surowca.
Jedzenie grzybów z dodatkowym dodatkiem, takim jak suszone jajka owadzie, nie jest przyjemną perspektywą. Dlatego nie możemy być chciwi, ale wykluczyć robaczywe okazy z wybranych do suszenia.
Grzyb robak ma charakterystyczne cechy: na rozcięciu nogi widoczne są czarne kropki, a przy podłużnym nacięciu dowolnej jej części znajdują się ślady aktywności życiowej larwy – system przejść i korytarzy. Nawet jeśli sam lokator nie znajduje się w grzybie, nie należy go suszyć. I ogólnie lepiej odmówić zjedzenia tak ryzykownego produktu.
Jak przechowywać suszone grzyby
Po wysuszeniu pieczarki należy schłodzić, a dopiero potem zapakować i przechowywać. Pieczarki zbierane w sposób naturalny (na słońcu lub na nitce) do czasu suszenia osiągają temperaturę otoczenia. Wszystkie inne opcje suszenia wymagają dodatkowego czasu na całkowite schłodzenie produktu.
Warunki przechowywania suszonych grzybów wymagają utrzymania reżimu wilgotnościowo-termicznego i lekkiego. Wybór miejsca przechowywania zależy od sposobu pakowania.
W pojemnikach lnianych i papierowych
Grzyby suszone bardzo dobrze zachowują swoje właściwości w torebkach lnianych i papierowych. Są to materiały nieprzezroczyste, które zapobiegają przenikaniu światła słonecznego i sztucznego oświetlenia. Opakowania tekstylne zapewniają dodatkową cyrkulację powietrza, dzięki czemu grzyby nie pleśnieją. Pojemniki papierowe również chronią przed tymi samymi problemami dzięki swojej higroskopijności.
Zarówno worek jak i worek muszą być szczelnie zamknięte, aby powietrze nie dostało się do wnętrza opakowania, nie mogły przedostać się owady i nie gromadził się kurz. Jeśli po otwarciu opakowania nie da się szczelnie zamknąć, to pieczarki należy pakować w małe porcje, tak aby każda wystarczała do przygotowania konkretnego dania.
W workach próżniowych i pojemnikach
Przechowywanie suszonych grzybów w próżni to dobre nowoczesne rozwiązanie. Takie środowisko usuwa bakterie, których rozwój może prowadzić do pojawienia się zgnilizny i pleśni. Aby grzyby zachowały swoje właściwości w torbie lub pojemniku z zaworem próżniowym, lepiej przechowywać je w chłodnym miejscu, można nawet w lodówce na półce najbardziej oddalonej od zamrażarki.
W szklanym pojemniku
Szklane słoiki niezawodnie chronią półfabrykaty przed pochłanianiem wilgoci i zapachów, atakowaniem owadów i innych niebezpieczeństw, które mogą zepsuć suszone grzyby. Przy wszystkich zaletach taki pojemnik przepuszcza światło, co może prowadzić do przesuszenia grzybów i ich zniszczenia.
Dlatego lepiej jest używać pojemników wykonanych z kolorowego przyciemnianego szkła, a jeśli ich nie ma, przechowuj półfabrykaty w ciemnych miejscach, gdzie światło nie przenika. Przed zapakowaniem słoiki są sterylizowane, a po napełnieniu suszonymi grzybami są szczelnie zamykane.
Przy każdej metodzie przechowywania zaleca się spożywanie wszystkich suszonych grzybów na bieżący rok kalendarzowy. A wraz z nadejściem nowego sezonu zacznij świeże przygotowania.
Korzyści z suszonych grzybów
Suszone grzyby mają takie same korzystne właściwości jak świeże. Jest to produkt niskokaloryczny, a potrawy z niego pozostawiają długotrwałe uczucie sytości i przypływ energii. Pod względem wartości odżywczych białko grzyba jest zbliżone do wołowiny, co tłumaczy sytość potraw z grzybów.
- Grzyby są hipoalergiczne. Praktycznie nie ma przeciwwskazań do ich stosowania w żywności. Wyjątkiem są choroby trzustki, jeśli są obecne, lepiej odmówić potraw z grzybów.
- Udowodniono naukowo, że dary lasu pobudzają aktywność intelektualną, mogą działać przeciwdepresyjnie w połączeniu z czosnkiem i czerwoną papryką.
- Kurki oczyszczają krew i wątrobę z toksyn, korzystnie wpływają na ogólne samopoczucie człowieka.
- W niektórych krajach świata w leczeniu raka stosuje się potrawy z grzybów. Środki terapeutyczne tych produktów można kwestionować, ale nie ma wątpliwości, że zdolność do nadawania siły i wzmacniania ogólnego stanu osoby.
- Grzyby zawierają cały kompleks witamin (A, B, D, E, PP) oraz zestaw przydatnych pierwiastków śladowych, a także koktajl półtora tuzina niezbędnych aminokwasów. Suszone grzyby są źródłem siarki, fosforu, manganu, miedzi i potasu. Stymulują produkcję melaniny i beta-glukanu.
- Spożywanie potraw z grzybów korzystnie wpływa na układ krążenia, układ nerwowy, pomaga zachować urodę i młodość, poprawia stan włosów i paznokci, wzmacnia układ mięśniowo-szkieletowy i kości.
- Regularne włączanie do diety potraw z grzybów pozwala kontrolować poziom cholesterolu i cukru, utrzymać dobrą kondycję fizyczną i nie przybierać na wadze, czuć sytość i energię.
Co można ugotować z suszonych grzybów
Suszone grzyby to wszechstronny preparat. Można z niego ugotować wszystko: zupy, różnorodne dania główne (pilaw, zrazy, pieczeń, suflet, quiche), nadzienia do ciast i różne wypieki. Sosy grzybowe to doskonały dodatek do wielu dań.
W wielu przepisach grzyby mogą zastąpić składnik mięsny bez utraty wartości odżywczych i smaku. Aby suszone produkty leśne stały się godną alternatywą dla mięsa, należy je przez kilka godzin moczyć w chłodnej wodzie. Następnie możesz poddać je dowolnej obróbce cieplnej.
Jak zrobić proszek grzybowy
Z suszonych grzybów możesz zrobić wspaniałą uniwersalną przyprawę – proszek grzybowy. Stosowany jest do przyrządzania zup, sosów, przystawek i drugich dań. W przeciwieństwie do plastrów grzybowych proszek grzybowy jest łatwiej przyswajalny przez organizm.
Uważa się, że najbardziej pachnącą przyprawę uzyskuje się z grzybów (borowików), ale można ją również przygotować z innych odmian darów leśnych. Dobre w postaci pudru i kurek oraz borowików. Jako eksperyment możesz stworzyć mieszankę różnych grzybów, zwłaszcza że przepis na taki blank jest bardzo prosty.
Suche grzyby miele się na mąkę do uzyskania jednorodnego proszku. Można to zrobić dowolnym dostępnym narzędziem: ręcznym lub elektrycznym młynkiem do kawy, mikserem zatapialnym lub stojącym. W dawnych czasach suszone grzyby rozgniatano w moździerzu.
Należy dążyć do uzyskania lekkiej tekstury bez grubych wtrąceń, jak najbardziej jednorodnej. Idealnie ugotowany proszek grzybowy powinien w dotyku przypominać cukier puder.
Aby dodać smaku przyprawie i wydłużyć okres przydatności do spożycia, sól dodaje się w ilości 1 frakcji wagowej na 10 frakcji wagowej proszku grzybowego. W razie potrzeby można dodać bukiet suchej pietruszki, kopru, korzenia selera, różnego rodzaju ziela angielskiego i gorzkiej papryki, kminku.
Tu jest miejsce na wyobraźnię. Solony proszek grzybowy można podzielić na porcje i mieszać z dodatkami, aby stworzyć pikantną lub pikantną mieszankę. W oparciu o jeden podstawowy składnik łatwo uzyskać przyprawy do zup i drugich dań o różnych smakach.
Proszek grzybowy stosuje się zarówno w procesie gotowania, jak i podczas serwowania porcji na stół. Przyprawę dodaje się do omletów i nadzień podczas ugniatania i ubijania. Sałatki doprawia się proszkiem grzybowym na etapie dodawania do nich soli.
Przyprawę przechowuje się zgodnie z tradycyjnymi zasadami: w szczelnie zamkniętych szklanych naczyniach, nie wystawiać na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, nie dopuszczać do przedostawania się wilgoci i pary do wnętrza opakowania.
Podobnie jak suszone grzyby, proszek z nich jest spożywany w ciągu jednego roku. Z darów leśnych nowego żniwa powstają świeże żniwa.
Ważne: Wszystkie informacje na tej stronie są podane wyłącznie w celach informacyjnych. Przed zastosowaniem któregokolwiek z zaleceń skonsultuj się ze specjalistą. Ani redaktorzy, ani autorzy nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne szkody spowodowane przez materiały.
Czy ten artykuł?
Czy to Ci się przyda?